NUNSPEET – Nadat in twee van de vorige drie wedstrijden Nunspeet in de eerste helft al op een forse achterstand was gezet en men telkens net tekort kwam in de achtervolging, zou men gewaarschuwd moeten zijn….
Zaterdag bracht sv Hatto Heim een bezoek aan sportpark de Wiltsangh, helaas blijken de spelers van Nunspeet hard-leers en stond men na 25 minuten tegen een 2-0 achterstand aan te kijken. Een tussenstand die zeker niet geflatteerd was. Ondanks een paar goede mogelijkheden voor o.a. Fabian Zoet en Emiel Goud.
Op slag van rust was het dan Asse Visscher die Nunspeet terug bracht in de wedstrijd. Visscher kreeg de bal door een tegenstander in de voeten gespeeld en wist uiteindelijk de bal over de lijn te krijgen, 1-2. Dit betekende tevens ook de ruststand.
Net als in de vorige wedstrijden kreeg men in de tweede helft een totaal ander Nunspeet te zien. Het team ging de strijd aan en wist diverse kansen te creëren. Zo waren opnieuw Emiel Goud met een krachtige kopbal, Asse Visscher met een prachtige omhaal dicht bij de gelijkmaker. Uiteindelijk was het invaller Dean van Ooijen die de verdiende gelijkmaker binnen kon werken. Met nog 25 minuten op de klok leek een overwinning zeker mogelijk.
In de 80e minuut was het dezelfde Ooijen die de 3-2 leek binnen te koppen, maar de ingevallen keeper van sv Hatto Heim tikte deze bal uit het doel. Tot overmaat van ramp leek sv Hatto Heim er met een snelle counter met de 3 punten van door te gaan. Vier minuten voor tijd wist men een terecht toegekende vrije trap op schitterende wijze binnen te schieten 2-3.
Maar in de 90e minuut was het invaller Reyer Roelofsen die, na een corner, een afvallende bal met een geplaatst schot wist binnen te schieten. Eindstand 3-3.
Zaterdag 4 november wacht de derby tegen sv Epe op sportpark De Wachtelenberg te Epe. Aanvang 14:30 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
‘Knijpen’ bij kelderclubs.
Hoe schrijf je een evenwichtige, uitgebalanceerde en sterk inhoudelijk column over een team dat al deze bouwstenen, zoals harmonie, balans en kracht, ontbeert? Hoe maak je een trainersstaf en hun selectie bewust dat ze vastgeklonken zitten in een ontkenningsfase en een idee-fixe?
Een ontkenningsfase is een tijdspanne waarin men verzeild raakt na tegenslagen die moeilijk te accepteren zijn en die men niet onder ogen wil zien. Dat is overigens een volstrekt normale reactie en het vergt veelal een lange periode om daaruit los te komen.
Dat belooft niet veel goeds voor vv Nunspeet daar de competitie niet eindeloos voortduurt.
In dit weekeinde, waarin de klok werd teruggezet en de wintertijd onze tijd werd, lukte het Nunspeet opnieuw niet om tot een overwinning te komen. Het team had helaas de klok te ver teruggezet en dat betekende dat men nu al voor de derde maal binnen afzienbare tijd na een half uur op een stevige achterstand stond. En op de Wiltsangh is het al een tijdje winter.
De defensie bij Nunspeet kan men op Cruijffiaanse wijze typeren als ‘geitenkaas’. De vleugelverdedigers Karim Mulder en Enes Keklikoglu lieten hun opponenten te vaak de vrije ruimte en in het centrum bakten Andrew Galea en Hermen Dam er weinig van.
In opbouwende zin draagt het centrale duo al helemaal niets bij. Daarbij komt nog dat doelman Jardi Niebeek, die in het verleden spectaculaire reddingen verrichte, nu met een vlindernetje de langsvliegende ballen probeert te onderscheppen. Bij de derde tegentreffer was de afstemming tussen het muurtje en de doelman zoiets als van een analfabeet die vloeiend Latijns tracht te spreken.
Het middenveld is te vaak een flipperkast. Bram van de Worp, die in potentie veel capaciteiten tot zijn beschikking heeft, kon tegen Hatto Heim absoluut geen lijn in het spel brengen. Ook routinier Marnix Tissingh kon bij zijn terugkeer in de basis niet voor een ommekeer zorgen. Hij speelde vlak en grijs. In voorwaartse richting heeft Jonathan van ´t Hof met een terugval te maken. Zijn frivoliteit op de vleugel is omgeslagen in struikelpartijen en frontale botsingen met de verdedigers.
Dat Nunspeet nog driemaal scoorde geeft aan dat er onbegrepen en onbeheersbare krachten soms de teugels van spelers en staf overnemen.
Spits Asse Visscher moest bij de eerste Nunspeetse treffer driemaal de bal een tik meegegeven voordat hij de bal over de doellijn kon frommelen. Erg resoluut oogde het niet, maar een score was het wel. Hij had ook de tweede voor zijn rekening moeten nemen doch kopte vrijstaand en van dichtbij tegen de doelman. De terugspringende bal werd toen maar door Dean van Ooijen tot treffer gepromoveerd, maar dat had elke veteraan langs de lijn ook gekund. Overigens was Van Ooijen wel de speler die in de tweede omloop één van de weinigen was die een dikke onvoldoende wist te ontlopen.
De enige fraaie treffer kwam van de voet van invaller Reijer Roelofsen. Gedecideerd nam hij de bal op de pantoffel en voegde met een strakke streep een competitiepunt aan het schamele saldo toe, dit tot groot genoegen van het ruim opgekomen supporterslegioen.
Nunspeet is daarmee aan een sprokkelseizoen begonnen. Tot sprokkelen gaat men alleen over als er geen middelen voorhanden zijn om kwalitatieve goede brandstof in te slaan. Het is iconisch voor armoede!
Hoofdtrainer Werner Pluim moet met zijn staf de selectie maar eens stevig langs de meetlat leggen.
Hij staat een koor te dirigeren met teveel valse stemmen en dissonanten. Het lijkt mij geen gewaagd experiment om het centrale verdedigende duo in te ruilen voor Reijer Roelofsen en Max Jansen.
Verdedigend kan het daarmee niet slechter worden terwijl er wel meer kopkracht en voorwaartse stuwing binnen het elftal komt. Roelofsen reikt hoog en heeft body, terwijl Jansen afgemeten het spel kan verplaatsen en ook nog eens een vlammend schot heeft.
Waarschijnlijk neemt de staf deze optie niet serieus en blijft men op het eigen wankele koord dansen. Vallen is daarbij gegarandeerd.
En wat weet een columnist nu helemaal van opstellingen en tactiek? Hoon en spot krijgt hij als loon!
Ter afsluiting nog enkele fragmenten uit een column in dagblad De Gelderlander van dit weekeinde:
‘Ik begrijp al die moderne poppenkast in het amateurvoetbal niet zo goed. Wat moet je met zo’n vestje om dat alle data meet? Wat doe je met je videoanalyse? Alleen in de top van het amateurvoetbal waar de echte liefhebbers spelen óf waar betaald wordt, daar kun je wat eisen van je spelers. Vanaf de tweede klasse wordt dit al een probleem. Ik las aandoenlijke verhalen over de trainers van de kelderclubs die hun spelers leren ‘knijpen’ en ‘uit de comfortzone halen’. Ik zou het anders doen. Bied een gevarieerde training aan waar ze wat leren, moe worden, maar vooral plezier hebben. Komen ze allemaal trainen, dan is dat honderd keer zo veel waard als die vestjes en die analyses.’
Het is de echo van wat ik al lang verkondig!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Er zit inderdaad weinig lijn in het spel, en hangt van toevalligheden aan elkaar. Goede aanvallen zijn er bijna niet. Opbouw slecht verzorgd en het mond uit in lange hoge ballen op Emiel Goud en Asse Visscher wat nou niet echt een aanwinst is in de wedstrijden die ik heb gezien. Veel sleuren en lopen maar weinig effectief.
Dean van Ooijen heeft de meeste potentie samen met van t hof voorin, en achterin graag starten met Max Jansen, die kan altijd zorgen voor een doelpunt of assist met zn linkerbeen.
Zaterdag er vol op vanaf het begin tegen laagvlieger Epe, zodat Nunspeet een keer niet achter de feiten aanloopt.
Ik ben het met Keizer en Jager volkomen eens.
Het is echt zonde om van de technische mogelijkheden en het uitstekende schot van Max Jansen geen gebruik te maken. Dat moet de trainer toch ook zien. Reijer Roelofsen past daar prima bij.
Achterin spelen ze nu veel te kinderlijk.
Dat meer mensen Jansen wel zien zitten bleek wel uit het gegeven dat Max Jansen zaterdag werd uitgeroepen tot Man of the Match, terwijl hij geen seconde speelde.
Het signaal lijkt mij duidelijk.
Comments are closed.