‘Je bent het visitekaartje van het gemeentehuis’
NUNSPEET – Het is tien voor zes in de ochtend als de wekker bij Willem Rekers voor het eerst afloopt. ,,Maar ik ben vaak vóór de wekker afloopt al wakker,’’ zegt hij. Willem spoedt zich naar zijn groentetuin waar, zeker in de zomer veel werk te doen is. Willem: ,,Ik eet alles uit de tuin en ik weck ook nog zelf bonen. Ik ben alleen, maar ik geef veel groente weg aan kennissen en vrienden, die doen ook veel voor mij. En mijn buren zijn vegetariër, die hebben graag onbespoten groente.’’
Om acht uur is Willem paraat op het gemeentehuis, waar hij al 31 jaar werkt als gemeentebode. In vroegere tijden was de stadsbode een beëdigd ambtenaar die als taak had om brieven bij landsheren en bestuurders te bezorgen, vaak met gevaar voor eigen leven. ,,Ik hoef nog maar zelden een vertrouwelijk stuk bij iemand af te geven en ook de raadsstukken worden digitaal bezorgd’’, lacht Willem. ,,Normaal gesproken maak ik de vergaderkamers klaar, kijk of er eventueel een beamer of IPad nodig is en zet die klaar. Momenteel wordt er digitaal vergaderd, dus dat hoeft niet. Het werk is heel afwisselend en daarom vind ik het zo leuk. Elke dag is anders. Soms vraagt iemand of ik iets wil uitdraaien, soms ga ik even weg om iets te versturen, het is nooit saai. Het leuke van dit werk is dat ik niet op één plek zit,’’ vervolgt hij.
Eigenlijk is Willem een soort office manager voor het Gemeentehuis. Als geboren en getogen Nunspeter kent Willem ‘iedereen’. Voordat hij bij de gemeente Nunspeet kwam werken, werkte hij 16 jaar bij een sanitair groothandel, waardoor hij vandaar uit ook veel mensen kent. En dan heeft hij ook nog eens 32 jaar koster mogen zijn van de Opstandingskerk. Willem: ,,Als ze wat willen weten, dan vragen ze naar mij.’’ Ondertussen is de dag op het gemeentehuis op gang gekomen en één van de leukste taken die Willem heeft is het ontvangen en begeleiden van bruidsparen. Willem: ,,Ik sta buiten om te vertellen waar ze hun auto moeten parkeren, leid het gezelschap naar binnen en zet de getuigen op de juiste plaats. Wij krijgen altijd een briefje met de namen van de getuigen, en ik heb een Hollandse tong, dus ik vind ze altijd wel. Na de huwelijksvoltrekking ga ik met de aktes rond om te tekenen.’’
Willem vertelt twee smakelijke anekdotes, terwijl de pretlichtjes in zijn ogen glimmen: ,,Er was een ouder stel dat ging trouwen, hun ouders waren er ook bij. De trouwambtenaar noemde het stel ‘oud en wijs’. Toen klonk het uit de zaal van één van de ouders ‘oud wel, maar wijs weet ik niet’. Dat was lachen. Maar aan mijn leukste ervaring moet ik nog vaak denken. Ik had die dag ’s morgens vrij en had om half twee een huwelijk. Natuurlijk ben je altijd bang dat je te laat komt, dus ik ging ruim op tijd van huis. Staat daar een bruidspaar met aanhang voor de deur van het Gemeentehuis. Dat was schrikken, want ik dacht dat ik te laat was. Bleek het om een Vossenjacht te gaan! ‘’ Willem heeft wel kleine veranderingen in de afgelopen jaren zien ontstaan bij de huwelijksvoltrekkingen. ,,De huwelijksvoltrekking is zo’n beetje hetzelfde gebleven, maar wat je vroeger nooit hoorde was muziek, en dat is nu standaard. Behalve tijdens de gratis huwelijksvoltrekkingen op maandagmorgen, die gaan heel snel. Daar hebben we er elke maandag twee van. En de partnerschapsregistraties hebben hetzelfde ritueel, daar hoeven ze zelfs geen ‘ja’ te zeggen.’’ Willem gaat tussen de middag altijd naar huis om te lunchen, hij vindt het fijn om er even tussen uit te zijn.
Over welke eigenschappen moet een gemeentebode eigenlijk beschikken? Willem: ,,Het is belangrijk om gastvrij te zijn, je bent tenslotte het visitekaartje van het gemeentehuis, het eerste aanspreekpunt; zeker voor mensen van buitenaf die hier niet wonen. Maar ook voor mijn collega’s zie ik het als een dienende taak. Vanwege corona werken veel mensen thuis, maar ik ben een mensenmens. Ik mis de mensen en het praatje. Dan loop ik langs een kamer en zie ik daar één man zitten waar, als hij te lang stil zit, het licht uit gaat. Hopelijk is het einde snel in zicht.’’ Het is volgens Willem geen wekelijkse kost, maar soms moet hij samen met het bijstandsteam optreden als er bijvoorbeeld lastige klanten bij de balie staan. ,,Ik heb mijn pieper de hele dag bij me en als die gaat, dan laat ik alles achter om naar de collega toe te gaan. Daarvoor heb ik allerlei trainingen gevolgd en natuurlijk ook BHV (BedrijfsHulpVerlening). Willem kan enorm genieten van de hoogtepunten die normaal gesproken jaarlijks plaatsvinden, zoals Koningsdag, Keilerdag en de lintjesregen. ,,Met Koningsdag krijgt iedereen na de aubade koffie en oranjebitter’’, lacht hij. Af en toe komt het wel eens voor dat Willem viezigheid en rommel van een ander, die voor het Gemeentehuis ligt op moet ruimen. Hij doet het, want dat hoort, maar leuk is anders. Maar blijkbaar is dat het enige minpuntje van zijn baan want als hij opnieuw zou moeten solliciteren naar zijn baan, zou hij het zo weer doen.
Om half vijf sluit het gemeentehuis en om vijf uur is het tijd om naar huis te gaan. Willem kookt zelf. ,,Ik vind het leuk om te doen, maar maak geen aparte dingen. ’s Winters erwten- en bruine bonensoep en in de zomer maak ik melkmoes van kruiden uit de tuin, rozijnen, gort, spek en worst en karnemelk.’’ Af en toe moet er een avonddienst gedraaid worden en dan heeft Willem ’s morgens vrij. Hij heeft een goede kennis die voor hem strijkt, maar de rest van zijn huishouden doet hij zelf, tot aan de ouderwetse grote voorjaarsschoonmaak toe! Willem brengt veel tijd door in de groentetuin die hij al 45 jaar bij kennissen op hun land heeft. ,,Dat is mijn unieke plekje waar ik heel veel ben, daar kan ik mezelf zijn en even alles achter me laten’’ zegt hij poëtisch. Willem gaat ook graag op de fiets de natuur in, maar er gaat ook veel tijd zitten in zijn werk als ouderling voor de Opstandingskerk. ,,Dat is een roeping,’’ stelt Willem. ,,Dat doe ik sinds 2011. Ik vind het fijn als je voor iemand iets kunt betekenen en ga graag op bezoek bij de oudere mensen uit mijn wijk. Maar dat brengt ook met zich mee dat ik af en toe even weg moet van het gemeentehuis als er een begrafenis is. Gelukkig is dat hier nooit een probleem. Ik zorg wel altijd dat mijn werk klaar is en ze weten me altijd te vinden in geval van nood.’’ Willem geniet niet alleen met volle teugen van zijn werk, maar ook van de kleine pleziertjes in het leven zoals het halen van een ijsje op vrijdagmiddag met zijn collega’s Alie en Roelie. ,,Daar zijn we alle drie dol op’’. Na een lange dag houdt hij het rond 22.30 uur wel voor gezien. Tenslotte wil Willem nog kwijt dat hij dankbaar is dat hij dit alles mag doen in de kracht van zijn hemelse Vader.
Uit de serie 24 uur met… van de Veluwse Courant
Door Ank Herstel.
24 uur met…
We komen mensen zoals de wijkagent, dominee, verloskundige of huisarts vaak maar korte tijd in ons leven tegen. In deze nieuwe serie willen we niet alleen een aantal openbare beroepen belichten, maar ook de mens achter het beroep. Meedoen? Stuur ons een email .
