Na het gelijke spel in de door de weekse wedstrijd tegen Go Ahead Kampen, heeft Nunspeet ook tegen DZC ’68 gelijk gespeeld. Wederom moest Nunspeet een achterstand ongedaan maken. In de 17e minuut kwam DZC ’68 door een doelpunt van Floris Liet op voorsprong. Na een overtreding binnen het strafschopgebied, op Jonathan van ’t Hof, zag Marnix Tissingh zijn strafschop gestopt worden, maar was het Emiel Goud die in de rebound in de 58e minuut de gelijkmaker scoorde.
Vanaf de beginfase was het DZC ’68 dat de aanval zocht. Een vermeende overtreding, binnen het strafschopgebied, op Gloria Papela werd door scheidsrechter Plat weggewoven. Drie minuten later ging een indraaiende vrije trap van Rik Vlutters langs alles en iedereen heen en verdween de bal over de achterlijn. In de 17e minuut was het DZC ’68 dat de score opende. Vanaf de rechterkant zette Floris Liet een actie in en wist Jonathan van ’t Hof en Marco de Vries uit te spelen en zag zijn inzet in de verre hoek in het doel verdwijnen, 0-1.
Zeven minuten voor rust had DZC ’68 de kans de voorsprong verder uit te breiden. Uit een corner vanaf rechts, kwam de bal bij de tweede paal. Het daarop volgende schot verdween vervolgens hoog in de ballenvanger.
Op slag van rust haalde Nick Abbink vanaf een meter of 35 doeltreffend uit. De treffer werd wegens een hier voorafgaande overtreding op keeper Niebeek geannuleerd. Waardoor de rust met een 0-1 achterstand werd in gegaan.
In de rust voerde trainer Lucas Hoekman 2 wissels door. Vincent Huisman en Dani Schmitz werden vervangen door Dominique van de Grift en Lars ten Dolle. Hierdoor oogde Nunspeet in de 2e helft feller en gretiger.
In 56e minuut probeerde Papela keeper Niebeek in de korte hoek te verrassen. Deze bracht ten koste van een corner redding. Even later werd Jonathan van ’t Hof binnen het strafschopgebied onreglementair afgestopt en kende scheidsrechter Plat Nunspeet een strafschop toe. Marnix Tissingh zag zijn schot echter door keeper Mike Thus gestopt worden. In de rebound wist Emiel Goud de bal alsnog in het doel te schieten, 1-1.
Vijf minuten later leek Dominique van de Grift de 2-1 te gaan scoren. Nadat een uittrap van Thus rond de middenlijn opgevangen werd, stuurde ten Dolle van de Grift de diepte in. Oog in oog met Thus werd van de Grift van de bal gezet en was deze een prooi voor de doelman.
Twaalf minuten voor tijd werd er vanaf rechts, via meerdere schijven, een aanval opgezet. Marco de Vries speelde vanaf links de bal het strafschopgebied in en van de Grift, die op het moment van spelen nog diverse verdedigers voor zich had staan, wist de bal in het doel te werken. Deze treffer werd echter onterecht wegens buitenspel afgekeurd.
In de 90e minuut sloeg de vlam in de pan. Nadat keeper Thus bij een uittrap gehinderd werd, liet deze zich helemaal gaan en ontaarde dit een opstootje tussen de spelers van Nunspeet en DZC ’68. Nadat de rust teruggekeerd was, kreeg Marnix Tissingh een gele kaart voorgeschoteld en kon Thus, die het opstootje gestart was, zonder kaart het spel hervatten.
Diep in blessuretijd, van de totaal 9 minuten extra tijd, moest keeper Niebeek nogmaals handelend optreden om een doelpunt van DZC ’68 te voorkomen.
Jardi Niebeek was teleurgesteld over het resultaat. “Je ziet dat wij een heel hecht team hebben en ook de bank in aanmerking komt voor een basisplek. Dat is tekenend voor het team. Het is jammer dat we nu twee keer gelijkspelen, maar er is nog niks gestreden.”
Drie wedstrijden voor het einde van de competitie is het, na elke spelronde, stuivertje wisselen aan kop van de 1e klasse D. Maar liefst vijf ploegen maken nog kans op het kampioenschap. SDV Barneveld is nu de lijstaanvoerder met 44 punten (doelsaldo +21), DTS ’35 Ede volgt met hetzelfde aantal punten (doelsaldo +13). CSV Apeldoorn is derde, met 43 punten (doelsaldo +28) en Nunspeet als vierde ook met 43 punten (doelsaldo +7). Met als nummer 5 SVZW uit Wierden met 42 punten (doelsaldo +10).
A.s. zaterdag 21 mei speelt Nunspeet in Hierden tegen vv Hierden, aanvang 15:00 uur.
Hoe hittebestendig is Nunspeet?
Die vraag is zeer actueel nu de competitie het kookpunt nadert.
Het is een aangename weelde dat Nunspeet in deze fase geheel onverwacht nog volop meedingt naar het kampioenschap. Wie had dat verwacht na een reeks magere jaren?
Dat is op zich al een felicitatie aan spelers en staf waard. Nu eenmaal deze positie is veroverd lijkt het logisch dat er alles aan wordt gedaan om de verworven glans verder oogverblindend op te poetsen. Nunspeet zal de laatste drie wedstrijden optimaal moeten presteren om nog in de race te blijven. Een nadeel is wel dat Nunspeet van alle kampioenskandidaten het karigste doelsaldo heeft. Dat kan bij een fotofinish net verkeerd uitpakken.
In de afgelopen week kwam de Veluwse formatie niet verder dan twee remises. Dat was jammer, pijnlijk en wellicht onnodig. Beide keren moest er een achterstand worden weggewerkt en dat lukte nog net. Overwinningen boeken zat er niet in. Zaterdag tegen DZC uit Doetinchem legde Nunspeet in de eerste omloop een spel op de kunststofmat dat schommelde tussen matig en bedenkelijk. In de pauze gaf het scorebord een minieme achterstand van 0-1 aan. De tegentreffer was het gevolg van eerst lauw reageren van Dani Schmitz, gevolgd door halfslachtig ingrijpen van linkerverdediger Marco de Vries, die normaliter ferm en fors tegenstand biedt.
Heel fortuinlijk voor Nunspeet bleef het daarbij. De nadelige stand had ook een destructievere vorm kunnen aannemen. Een kristalzuivere treffer van DZC werd afgekeurd omdat de arbiter een overtreding tegen doelman Niebeek had geconstateerd. In werkelijkheid bracht de doelman zichzelf in een lastig parket en kon met een uiterste krachtinspanning een directe treffer voorkomen door de bal de vrije ruimte in te lanceren. Door een gewiekste boogbal werd hij direct daarop verslagen en daarna gered door de scheidsrechter.
Dat hoofdverantwoordelijke Lucas Hoekman de tweede helft zou moeten beginnen met andere spelers en een andere tactiek was even evident als onontkoombaar. Dani Schmitz en Vincent Huisman bleven in de kleedkamer achter. Beiden spelers stelden teleur en missen de nu zo broodnodige topvorm. Dat is spijtig voor hen doch ook voor de rest van het team. Met de vervangers Lars ten Dolle en Dominique van der Grift schakelde het gehele team over naar een agressieve aanvallende modus. Dat resulteerde in tal van scoringsmogelijkheden waarvan er slechts één gepromoveerde naar een treffer. Emiel Goud nam die voor zijn rekening door een gestopte strafschop in de rebound alsnog bollend in de te touwen te jagen. Zijn snelheid was weer eens doorslaggevend. Verder dan deze gelijkmaker kwam het niet, mede doordat de Nunspeters een winnende treffer geheel onterecht door vermeend buitenspel afgenomen werd.
Dat Hoekman niet startte met de veel dwingender formatie van na de pauze heeft een reden die even verklaarbaar als discutabel is. Zowel Van der Grift als Ten Dolle waren fit en speelklaar.
De eerste bleef waarschijnlijk om tactische redenen buiten de basis en de tweede als gevolg van een maatregel die in aanloop naar de competitie is afgesproken. Men kan natuurlijk in de droom blijven hangen dat een vastgesteld beleid onder alle omstandigheden overeind moet blijven. Echter, zoals de dichter Willem Elsschot het al zo dodelijk precies formuleerde, ‘staan tussen droom en daad wetten in de weg en praktische bezwaren’. Voetbalwetten blijken veelal uiterst fluïde.
Het praktische bezwaar is verder dat niet van acquit af aan een winnende formule wordt gehanteerd.
Bondscoach Van Gaal kwam met de wet waarin werd vastgelegd dat wie niet speelt bij zijn club ook niet speelt in Nationale Elf. Die wetmatigheid ging snel overboord toen hij zonder gekwalificeerd personeel dreigde te raken. Weg wet! Ook de wet dat een winnende coach altijd gelijk heeft is natuurlijk nonsens. Ook een verliezende coach heeft soms geniale invallen. Als men toch aan deze wet wil vasthouden dan heeft Hoekman een groeiend probleem. Van het laatste kwartet duels werd slechts eenmaal gewonnen en daarmee verdampten een zevental punten en daarmee dus ook zijn gelijk? Zijn Van der Grift en Ten Dolle dan heilig of de verlossers? Verre van dat!
Ten Dolle leverde een aantal zwakke voorzetten af en Van der Grift hielp een riante mogelijkheid om zeep. Vergelijkt men echter de debet- en de creditzijde van dit duo dan is het saldo toch positief. Beiden hebben in de loop van dit seizoen hun waarde bewezen.
Er kan verschillend tegen de ontstane situatie worden aangekeken maar om kansrijk te blijven zal steeds met de sterkste formatie moeten worden aantreden.
De laatste wedstrijden hebben duidelijk gemaakt welke spelers op dit moment de sterkste formatie vormen. Het wikken en wegen is aan de stafleden waarbij het strelen van ego’s of het spelen van een machtspel geen rol meer mag spelen. De trouwe supporters interesseert dat helemaal niets.
Die willen de inzet van het meest optimale team. Het clubbelang moet prevaleren!
We gaan afwachten hoe aanstaand weekeinde ‘onze jongens’ onder leiding van Hoekman de uitglijpartij tegen Hierden gaan voorkomen. Onderschatting is uit den boze!
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
´Waar licht het landschap raakt´
Comments are closed.