Het haantje kraait van de toren

Het haantje kraait van de toren over:

Pleinvrees of Plein van de Hemelse Vrede?

Met een deftig woord wordt ‘pleinvrees’ ook wel ‘agorafobie’ genoemd. In het Grieks staat ‘agora’ voor markt en ‘fobie’ voor angst. Marktvrees dus.

Bent u ook zo bevreesd voor de markt? Onze straks totaal vernieuwde markt, bedoel ik dan.

Bij de eerste aanblik van de plannen duizelde het mij een beetje. Is dit een legpuzzel die gemeente in het kader van het toeristisch promoten van ons dorp gaat uitgeven of is dit daadwerkelijk de nieuwe lay-out van het plein waar ik al zo heel lang op neerkijk?

Een veelkleurige plattegrond met daaromheen een heel elftal bonte bollen die met groene lijntjes verbonden zijn met de vele locaties en hoekjes op het plein. Dat beeld kreeg ik voorgeschoteld.

Ik ben er maar eens goed voor gaan zitten. Als kerkhaan kun je ook niet veel anders.

Eerst gingen mijn gedachten terug naar de vorige renovaties. Nog steeds hoor ik het angstaanjagend gebrul van de motorzagen die als brute beulen van de inquisitie het plein van alle bomen kwamen ontdoen. De vogels en de feestverlichting zwierden nog tussen de takken, maar zonder mededogen werd het groen geliquideerd en daarna afgevoerd.

Toen kwam het zand, heel veel zand. Even leek het erop dat de zandverstuiving was opgerukt tot aan het hart van ons dorp. Snel daarop kwamen de steentjes die, naar nu blijkt, iets te ver van elkaar af zijn neergevleid. Zijn al die stenen een metafoor voor de bewoners van ons dorp? We horen wel bij elkaar maar willen ook weer niet te dicht tegen elkaar aanschuren.

Groot oogde het plein, ook kaal en sfeerloos. Het gemurmureer daaromtrent leverde al snel wat bankjes en terrasje op. Langzaam bloeide er sfeer en gezelligheid op. Zeker zomers als de stralende zon honderden dagjesmensen over ons dorp uitgiet.

Voor de weekmarkt, de Eibertjesdag, de taptoe, koorzang, de braderieën en nog vele andere activiteiten staat een imposante ruimte ter beschikking.

Doch het is kennelijk niet goed genoeg, het volstaat niet; het moet anders en beter!

Dan trekt de gemeentelijke penningmeester zijn beurs en strooit genereus een dikke anderhalve ton op tafel voor een rehabilitatie van onze vertrouwde brink. De aannemer kan aan de slag.

Ik hoop dat die de steentjes niet te stevig aantikt en het straatmeubilair niet als te vast schroeft, daar het zomaar kan zijn dat nog voor de Brexit of de volgende verkiezingen weer het één en ander aangepast moet worden. Het marktplein is een modegevoelige spiegel in ons dorp.

Het is steeds aan verandering onderhevig en een nieuwe garderobe gaat altijd gepaard met rollende pecunia. 

Het oude plein wordt een ‘Huiskamer Markt’. Lekker knus, steenstrips, schrootjesplafond, vloerkleedje, open haard, luie bank, kleuren-tv, schemerlampjes en geraniums in de vensterbanken?

Nou, net niet helemaal. De huiskamer anno 2019 heeft een totaal ander gezicht.

Het vloerkleedje wordt geleverd in een natuurstenen uitvoering met hier en daar vlakken met bonte stippen die nog het meest aan een ‘Mens-erger-je-niet-bord’ doen denken. Is dit al een waarschuwing vooraf?

Dwars over het gehele plein wordt een rode loper uitgerold. Bruidsparen moeten goed ter been zijn en de bruid zal een niet al te uitbundig bruidsjurk met meeslepende sluier moeten dragen, daar het nog een hele tippel over de loper is voordat de poort van het huwelijk wordt bereikt. Zou best eens met vallen en opstaan kunnen beginnen. Een voorafspiegeling van de meeste huwelijken.

De ronde fontein blijft op de oude stek water en licht sproeien, maar krijgt concurrentie van andere watergeesten: De Bedriegertjes. 

Bedrog heeft tegenwoordig in onze maatschappij een onuitroeibare plaats veroverd en krijgt nu ook naast allerlei listen een stek toegewezen. Nunspeet gaat mee met z’n tijd. De Bedriegertjes zullen zeker door en voor de jeugd voor de nodige hilariteit gaan zorgen.

Gelukkig mogen onze prachtig verlichte herten op het plein blijven grazen. Het aanzicht van deze kleine kudde is inmiddels een landelijk bekend icoon voor ons mooie dorp geworden.

Om de herten een natuurlijke biotoop aan te bieden komen de bomen naast ander groen grut weer terug. Een stukje heide komt later nog.

Onder de bomen kunnen we straks ook schaken in de schaduw met weerbestendige en tegen vandalisme opgewassen schaakstukken. Een strijd tussen zwart en wit onder een regenboogvlag?

Het edele spel moet met aandacht, geconcentreerd en inzet worden gespeeld, terwijl de uitkomst meestal een situatie oplevert waarin iemand volkomen mat staat. Het lijkt wel politiek.

Met al deze aanpassingen krijgt het plein een nieuw gezicht. Voor de één een facelift, voor de ander een masker. Ik hoop dat pleinvreugde het wint van pleinvrees en dat zelfs het Kerstverhaal en de Passionopvoering er in rust en kalmte kunnen worden uitgebeeld zonder dat heel religieus Nunspeet elkaar in een theologisch polemiek in de haren vliegt. 

Het nieuwe plein moet straks geen strijdtoneel of arena blijken, maar een hartelijke sfeer, gevoel van intimiteit en tintelingen van verbinding uitstralen.

Dan wordt het wellicht nog een Plein van de Hemelse Vrede!