Herdenking bij monument aan de Waterweg

0
1893

NUNSPEET – Kinderen van groep acht van basisschool De Bron uit Nunspeet hebben vrijdagmorgen steentjes gelegd bij het monument dat herinnert aan het werkkamp De Bruine Enk. Hier werden joden gedwongen tot dwangarbeid. Later werden ze op transport gezet naar Kamp Westerbork en vandaar naar vernietigingskampen in Polen. 

Het monument, dat vorig jaar werd onthuld, is geadopteerd door de basisschool De Bron. Opzet is dat door kinderen van deze school iedere jaar een herdenking plaats vindt. Gekoppeld aan de Kristalnacht in 1938 in Duitsland waarin ruiten van joodse winkels werden ingegooid en veertienhonderd synagogen in brand gestoken en afgebroken. De nacht ontleend de naam aan het gerinkel van het glas dat werd ingegooid. 

De leerlingen werden door de bespreking van een lesbrief geïnformeerd over het kamp. Voor de meerderheid was het de eerste keer dat ze het monument zagen dat is geplaatst op de hoek van de Hullerweg en de Waterweg. Dicht bij de plek waar het kamp destijds aan de Hullerweg was gevestigd. 

De leerlingen hadden eerder al kennis gemaakt met Sara de Vries, zij is één van de nabestaanden van twee mannen die in het kamp hebben gezeten. Ook werd het Kaddisj voorgedragen als herinnering aan de doden. Doel van de herdenking is de leerlingen door te geven van de massavernietiging van de joden als grootste misdaad tegen de mensheid. Met de boodschap dat dit nooit weer mag gebeuren. 

Na een minuut stilte werden volgens joodse traditie steentjes gelegd bij het monument door de leerlingen maar ook door andere aanwezigen. Onder hen wethouder Leen van der Maas namens het Nunspeetse college van burgemeester en wethouders. 

Marius Schouten prees de liefde die door de leerlingen van De Bron werd getoond ten opzichte van de haat destijds. Het is, zo zei hij, van groot belang dat de geschiedenis wordt doorgegeven. Want waar vergeten wordt herhaalt de geschiedenis zich. 

De joden in het werkkamp werden destijds gedwongen tot bosarbeid. In de vroege morgen van 3 oktober 1942 werden ze afgevoerd naar Westerbork. Niemand overleefde de oorlog. Het monument is eigendom van de heemkundige vereniging Nuwenspete welke ook het initiatief voor de plaatsing heeft genomen.