NUNSPEET – De woonkamer van het huis van Sabrina Swep ziet er uit als een doorsnee woonkamer van een gezin met kleine kinderen. Er staat een box en er ligt verspreid in de kamer allerlei speelgoed. Het enige verschil met een ‘gewone’ huiskamer is dat er een commode in een hoekje staat opgesteld en dat is toch een meubelstuk wat je doorgaans in de kinderkamer aantreft. Sabrina is sinds twee jaar gastouder, maar eigenlijk heeft ze dit werk al vanaf haar 18e gedaan.
‘’Ik ben er een tijdje tussenuit geweest toen mijn eigen kinderen klein waren’’, zegt ze. Sinds ongeveer 10 jaar kun je niet meer zomaar kinderen van een ander opvangen, maar moet je daarvoor goed opgeleid zijn. Diploma’s, certificaten, huiskeuringen en risico-inventarisaties zijn allemaal benodigd om een veilige en vakkundige omgeving voor de gastkinderen te waarborgen. Het huis moet op allerlei punten beveiligd zijn met traphekjes, sloten op de laden, schoonmaakmiddelen hoog opgeborgen, een antisliptrap en geen wc-blokjes, om maar een paar regels te noemen.
Voordat Sabrina daadwerkelijk aan de slag kon zijn al deze punten door de GGD gecontroleerd en gekeurd en daarnaast kan ze jaarlijks op een onverwacht moment een controle verwachten. Het is niet verplicht, maar Sabrina heeft een aparte kamer voor de bedjes van de kinderen, want geslapen wordt er natuurlijk ook wel eens. Ook het gastouderbureau waar ze staat ingeschreven ziet er op toe of ze zich aan de regels houdt.
Uiteraard heeft Sabrina alle benodigde papieren gehaald en een Verklaring omtrent het Gedrag overlegd aan het gastouderbureau waarbij ze is ingeschreven. Daarnaast staat ze ook ingeschreven in het landelijk register en die inschrijving krijg je alleen als je vakbekwaam bent. ,, Het gastouderbureau bemiddelt tussen de gastouders en de aanvragers’’, zegt Sabrina. ,,Ze doen de facturatie, organiseren studiemiddagen en bemiddelen als er iets bijzonders aan de hand is. Gelukkig is dat nog nooit nodig geweest’’, lacht ze. ,,Er is een mogelijkheid voor kind-observatie, waarna je dat bij het gastouderbureau met de ouders bespreekt, maar doorgaans zie je de ouders regelmatig en kun je het meteen bespreken als je iets opvalt aan het kind.’’ Het aantal kinderen wat een gastouder thuis mag ontvangen is ook aan regels gebonden. Voor Sabrina zijn dat zes kinderen, inclusief haar eigen kinderen. Dat betekent dat ze momenteel twee baby’s, een kindje van 1, een kindje van 2 en een kindje van 3 onder haar hoede heeft.
Wat was voor haar de reden om dit beroep te kiezen? ,,Werken met kinderen is het leukste beroep wat er is. Ik vind het heerlijk juist die lieve zorg te geven, met ze te knutselen en met de kindertjes bezig te zijn,’’ zegt ze. Tegenwoordig kiezen veel ouders voor kleinschalige opvang. Dat is rustiger voor het kind, dat altijd hetzelfde gezicht ziet, maar heeft ook een klein nadeel. Als Sabrina onverwacht ziek zou zijn, dan is er geen opvang mogelijk. Sabrina: ,,Ik heb een paar achterwachten geregeld voor noodgevallen. Stel dat ik opeens met mijn zoontje naar de dokter moet, dan kan ik terugvallen op de buurvrouw en een collega gastouder, met wie ik die afspraken heb gemaakt. Maar als ik bijvoorbeeld een paar dagen ziek zou zijn, dan moet het gastouderbureau op zoek gaan naar vervanging.’’ De opvang in huiselijke sfeer heeft nog meer voordelen vertelt Sabrina. ‘’Soms komt er een gehaaste moeder met de mededeling dat haar kind niet wilde ontbijten, dan zet ik het hier aan de tafel en komt dat boterhammetje vanzelf op.
Bij de grotere kinderopvanginstellingen hebben de leidsters daar meestal geen tijd voor.’’ De dag begint al vroeg in gastouder De Kangoeroe. Deze naam komt overigens voort uit het feit dat Sabrina’s eigen kinderen te vroeg werden geboren. Zoals een moeder kangoeroe haar kind in haar buidel draagt, liep Sabrina met haar eigen kinderen te buidelen. Met deze naam wil Sabrina aangeven dat de kindjes die haar zijn toevertrouwd kunnen rekenen op een veilige en vertrouwde plek en op een warme en huiselijke omgeving. Tussen 07.00 en 09.00 druppelen de kindjes binnen. De oudere kinderen mogen dan even vrij spelen. Daarna is het tijd om met z’n allen de hond uit te laten, een moment waar iedereen naar uitkijkt. ,,Ik heb meteen een tweelingwandelwagen aangeschaft’’, vertelt Sabrina. ‘’Daar gaan dan de twee baby’s in en dan lopen we een stukje met de hond en meestal gaan we nog even naar het speeltuintje, hier vlakbij. Soms spreek ik af met andere gastouders uit de buurt en dan kunnen we ideetjes uitwisselen terwijl alle kinderen met elkaar aan het spelen zijn.’’ Na het uitlaten van de hond en het halen van de frisse neus is het tijd voor een fruithapje en maakt Sabrina de boterhammetjes voor de lunch klaar. Sabrina: ‘’In de middag worden er slaapjes gedaan en daarna mogen de kinderen in de knutselhoek aan de gang of gaan we met elkaar koekjes bakken. Ik vind het leuk om met ze bezig te zijn, zodat ze een leuke, gezellige dag hebben. Uiterlijk 18.00 uur worden alle kinderen weer opgehaald en na zo’n dag voel ik me heel voldaan. Ik hoefde ‘s morgens de deur niet uit om naar mijn werk te gaan en ben na mijn werk al thuis. Eigenlijk is dit een ideale baan voor mensen die het leuk vinden om met kinderen te werken en zich in de corona periode willen laten omscholen!’’ Wie precies wil weten aan welke eisen een gastouder moet voldoen kan kijken op https://www.rijksoverheid.nl/…/vraag-en-antwoord/gastouder-worden.
Door Ank Herstel
Nieuwetijdsberoepen gezocht
Vroeger was het beroepsleven vrij simpel. Je was bijvoorbeeld schilder, bakker, verloskundige, arts of timmerman. Anno 2020 bestaan er tal van beroepen waar onze (groot)ouders nog nooit van gehoord hebben. Wat doet een opruimcoach?, hoe werkt een vlogger en welke diploma’s heeft een drone-piloot of een domotica-adviseur? Wat doet een doula? En kan een paardenfluisteraar daadwerkelijk achterhalen waarom het dier mank loopt en waar kun je dat ambacht leren?
Kortom: heeft u een beroep wat nieuw en typisch voor deze tijd is en wilt u daarover vertellen, stuur dan een mail naar info@nunspeet.nu en wellicht is uw verhaal binnenkort in de Veluwse Courant te lezen.
Dit artikel is het eerst gepubliceerd in de Veluwse Courant van januari 2021.
