HULSHORST – Is het werkelijk de bedoeling draagkracht te realiseren voor de recreatiezonering Veluwe. Of is het alleen een proces om de schijn van inspraak hoog te houden. De voorzitters van de mountainbikevereniging De Volharding en de Buurtvereniging Hulshorst hebben steeds meer de indruk dat het laatste het geval is. Aanleiding is dat alternatieven keihard de grond worden ingeboord waar in eerste instantie de boswachters aangegeven wel mee te willen denken in de door insprekers aangegeven wijzigingen van het plan.
Voorbeeld is de bijeenkomst van 7 juli in het veld. Door Eric Vinke van De Volharding werd daar een alternatief aangedragen dat, na enige aarzeling, de instemming kreeg van Remco van Rosmalen van Natuurmonumenten. Even was hij in de zevende hemel maar dat veranderde enkele dagen daarna in een bijna nachtmerrie. Debbie Meijer van de provincie Gelderland liet hem keihard weten dat het aangedragen alternatief onbespreekbaar was.
Een verzoek tot een gesprek werd in tweede instantie keihard door de provincie afgewezen.
Ook voorzitter Ruud van der Horst van de Buurtvereniging Hulshorst heeft zijn twijfels. Hij is van mening dat de mens is vergeten bij zowel het opstellen van het plan als in het plan zelf. Hij wijst erop dat in alle verslagen alleen de positieve kant van het plan naar voren wordt gebracht. Kritiek op de plannen wordt in de verslagen niet meegenomen.
Vinke zegt dat de verstoring van de vogels zwaar wordt overdreven in het plan voor de recreatiezonering. Zo wordt aan beide zijden een strook van 150 meter aangehouden waar eigenlijk alleen van verstoring plaats is wanneer een bezoekers van het Hulshorsterzand hier stil gaat staan. Hij wil dat de route langs het hek open blijft. Het alternatieve plan ligt direct tussen rijksweg A28 (de grootste bron van de uitstoot van stikstof, en de zandverstuiving.
De eventuele 150 meter verstoringsgrens schuift slechts enkele meters op. Wat hem betreft kunnen hiervan wandelaars, mountainbikers en ruiters gebruik maken. De Buurtvereniging ziet het liefst voor alle drie de doelgroepen een eigen route. Voor de wandelaars wordt daarbij gedacht aan bijvoorbeeld het historische Westerbork pad dat over de zandverstuiving loopt. Verleggen van de route vindt men eigenlijk niet aanvaardbaar. Het gaat om een historische route vanuit de Tweede Wereldoorlog waarbij Joden moesten lopen vanaf de schouwburg in Amsterdam naar Kamp Westerbork.
Beide verenigingen vinden dat moet worden ingezien dat de natuur aan veranderingen onderhevig is en dat niet een plan zoals nu voorligt daarin veranderingen teweeg kan brengen. Vinke heeft onder meer gevraagd naar de cijfers van het voorkomen van de duinpieper in het Hulshorsterzand sinds bijvoorbeeld 1960. Maar als het om een antwoord
daarop gaat blijft het stil.
Aangegeven wordt dat de doelstelling van de inspraak is draagvlak te creëren voor het zoneringsplan. Maar dat daar in de praktijk tot nu toe weinig van terecht komt. Waar in andere gebieden het merendeel van de mensen niet eens weet wat hun boven het hoofd hangt wanneer het plan ongewijzigd wordt vastgesteld. Zo gaat straks de zandverstuiving
De Haere in Doornspijk op slot.
Het wordt nu tijd voor echte inspraak, zo geven Vinke en Van der Horst aan. En niet uitgaan van ‘we deden een plas en lieten alles zoals het was.’ En het plan straks zonder echte daadkracht aan Provinciale Staten van Gelderland wordt aangeboden. Het grote publiek moet de kans worden gegeven mee te praten waarbij het plan voor iedereen duidelijk moet zijn. Ook voor Henk en Ingrid die op de zondagmiddag met de kinderwagen en Fikkie willen wandelen in één van Nederlands mooiste natuurgebieden en straks dreigen hierin teleurgesteld te worden.
Veluwenaren dreigen uit hun eigen bossen te worden geweerd. De praktijk is dat veel mensen niet weten wat hen boven het hoofd hangt. Indien mensen nu wordt uitgelegd wat de plannen inhouden klinken geluiden ‘we hadden daarvan geen idee’ en ‘ze zijn gek met dit plan.’ De vrees is dat er uiteindelijk straks niets meer kan. Dat willen beide betrokken partijen voorkomen.
Deze bossen en velden waren oorspronkelijk eigendom van de leden van betreffende gemeenten. (gemeentegrond)
Misschien is het een oplossing om alle personen woonachtig in die dorpen een persoonlijke vergunning te verlenen.
Hoe zijn we eigenlijk van dat eigendomsrecht afgekomen. Wie heeft ons dat ons afgenomen, en waarom?
https://gelderland.maps.arcgis.com/apps/webappviewer/index.html?id=e4feada4a1404c9392444ef0a12f7e8b
Via deze link kunt u zelf zien wat er wel of niet dicht gaat. Het ziet er erg somber voor de mensen van de Veluwe.
Hartelijk dan voor de link Pieter, ik heb er eens wat tijd voor genomen, ik ben verbaasd.
Het is gewoon heel absurd hoe de plannen in zijn gekleurd, zelfs het gebied Doornspijk – ’t Harde “De Haere” genoemd, gaat gewoon dicht, dit kan gewoon niet waar zijn, paars, rose en donkergroen afgesloten, en kijk eens naar de lichtgroene gebieden, zeer beperkt, dus in de toekomst ook geen toegang meer. Op de voorgestelde kaart zie je nu al dat er voor de toekomst geen vrije recreatie voor ons als inwoners meer mogelijk of zeer zeer beperkte mogelijkheden zijn om in onze! bossen te kunnen recreëren.
Wanneer worden wij als inwoners en gemeente wakker, het kan toch niet bestaan en goed gaan, dat wij met elkaar in een te klein gebied worden gepropt ook nog eens met alle gasten die hier ook graag komen recreeren, dit is vragen om irritatie ja zelfs agressie.
Ik vraag me af of deze toestemming-verdeling is bedacht door dezelfde figuren die destijds de Oost-Vaarders plassen hebben geregeld?
Die plassen is mislukt, en nu probeert men het op onze Veluwe.
Comments are closed.