NUNSPEET – Van ,je bent niet creatief’ tot autobiografisch kunstenaar. In één zin de weg die Ingrid Slaa heeft gelopen en sporen heeft getrokken die haar leven meebepaalt, ook in haar wereld van de kunst.
Ingrid werd 53 jaar geleden geboren in Rotterdam en groeide op in het Zuid-Hollandse Berkel en Rodenrijs. Na de middelbare school studeerde Ingrid logopedie. Ideeën om een zelfstandige logopediepraktijk daar te gaan beginnen werden doorkruist door de liefde….Ze ontmoette en werd verliefd op Jaap Slaa. Jaap woonde en werkte in Apeldoorn en dat was voor Ingrid reden om rond Apeldoorn op zoek te gaan om haar beroep als logopediste te gaan uitvoeren. En zo belandde Ingrid als logopediste in Nunspeet. Ze begon met haar logopediepraktijk eerst in de Smithstraat. Ze trouwden en kochten een huis aan de Randweg, waar zij in de aanbouw haar praktijk voort kon zetten. In 1997 werd het huidige pand aan de Harderwijkerweg gekocht. Voor Jaap was er ruimte voor zijn eigen architectenbureau en Ingrid kon daar haar logopediepraktijk voortzetten. Na acht jaar praktiserend logopediste zette Ingrid daar een punt achter. ,Ik vond het niet meer leuk en hield het voor gezien”. Inmiddels ouders geworden van twee kinderen breidde het gezin zich uit met nog twee telgen.
Een nieuwe levensfase
Ingrid:,,Toen de jongste twee werd ben ik 2003 les gaan nemen aan de Vrije Academie voor Beeldende Kunsten in Nunspeet. En daar zit een heel verhaal achter. Op de kleuterschool is aan mijn ouders verteld dat ik niet creatief was. Dat is er altijd ingehamerd en heb ik zelf ook geloofd en dat ben ik blijven geloven. Hoe je als kind gevormd wordt heeft je hele leven impact. Het slijpt heel diep in. Met mijn komst naar Nunspeet begon een heel nieuwe levensfase. Je kent eerst niemand en gaat nieuwe vrienden maken. Ik ontdekte de Vrije Academie, maar dacht ,dat is niks voor mij. Ik was immers niet creatief….Maar toen vriendinnen zagen hoe ik de kinderkamers inrichtte, feestjes gaf en andere leuke dingen deed, kreeg ik te horen ,wat ben jij creatief op je eigen manier’. Natuurlijk geloofde ik dat niet, maar het zat er dus echt wel in. Terugkijkend op mijn jeugd was ik echt wel creatief bezig met handwerken, koken of bakken en daar gaf ik dan altijd mijn eigen draai aan. Op aandringen van mijn vriendinnen heb ik toch de stap naar de Vrije Academie gezet. Op de eerste les zei ik tegen de docente:,,ik ben hier maar ik ben niet creatief en heb twee linkerhanden, maar het lijkt me wel heel leuk’’. Na een paar lessen gaf de docente aan dat ze wel degelijk creativiteit in me zag omdat ik op mijn eigen manier inhoud aan de opdrachten gaf. Toch heeft het nog jaren geduurd voordat ik echt overtuigd was van mijn creativiteit. Zo diep zat het erin gebakken. Daarna ging voor mij een wereld open. Ik ging van alles ontdekken en uitproberen. Ik ging lezen, tentoonstellingen bezoeken en zelf actief bezig en dan blijkt het gewoon bij je te passen. Nu denk ik dit ben ik. De eerste jaren op de Vrije Academie ben ik zowel gaan schilderen als ruimtelijk werk, maar uiteindelijk is ruimtelijk mijn ding. Schilderen doe ik nu ook niet meer. In 2009 haalde ik Cum Laude mijn certificaat en inmiddels ben ik wel overtuigd dat ik volop creativiteit bezit. Maar om wat in je kinderjaren is ingeslepen kwijt te raken is een lange weg.
Autonoom kunstenaar
Ik werk vooral uit mezelf als autonoom kunstenaar en ik doe regelmatig mee aan projecten, waarin we aan de hand van een bepaald thema werken. Ik ben lid van de Kunstenaars Vereniging Flevoland en die doen veel projecten. Elk jaar organiseert de vereniging een buitenproject in het Natuurpark Lelystad waar je een ontwerp voor kunt insturen. Daar staat nu één van mijn kunstwerken tentoongesteld. Dit is voor het zesde jaar dat ik daaraan meedoe. De rode draad in mijn werk is dat ik vanuit mijn lijf werk. Alles wat je ziet is een stukje van mijn lijf”. Rondkijkend in het atelier zie ik dan ook veel benen, handen, voeten en armen en andere lichaamsdelen. Onder een werkbank nog te gebruiken lichaamsdelen van purschuim en aan het plafond lappen (benen) met was. Het is ietwat bizar, maar duidelijk een heel aparte vorm van kunst. Ingrid:,,Dat is ontstaan tijdens het afstuderen aan de Vrije Academie. Toen ben ik echt vanuit mijn eigen lijf gaan werken en dat doe ik nog steeds. Mijn werk is echt autobiografisch, Ik heb mezelf altijd bij me als model. ik vertaal in mijn werk mijn eigen verhalen en dat kan ik natuurlijk zelf het best. Voor het vervaardigen gebruikte ik aanvankelijk veel polyester, maar dat moet je buiten doen omdat het giftig is. Nu gebruik ik veelal epoxy, gips en gietwas, dat kan ik binnen verwerken. Mensen vinden mijn werk soms lastig te begrijpen. Soms vinden ze het raar of zelfs luguber. Maar zo is het niet bedoeld. Je moet het even op je in laten werken en kijken wat het met je doet. Waarom het je op wat voor manier ook raakt. Mensen mogen hun eigen verhaal erbij maken. Ik besef dat het geen standaard kunst is maar het is mijn verhaal verwerkt in deze kunst”.
Inmiddels kan Ingrid zich volop bezighouden met haar werk als kunstenaar. Na een burn-out heeft zij andere activiteiten afgestoten waaronder het politieke werk voor de fractie van de ChristenUnie in de gemeenteraad. Ingrid:,,Soms komt er te veel op je bord te liggen en merk je dat de emmer overloopt. Dan is het verstandig om gas terug te nemen. Nu kan ik m’n energie heerlijk kwijt in het atelier”.
Als een kunstenaar het eigen werk waardeert wil hij of zij dat ook graag met anderen delen. Naast de werken die Ingrid al toont naar de buitenwereld organiseert zij samen met Harmke Zwep elke 2e zaterdag van de maand, te beginnen op 11 september, open huis. Dan kunnen belangstellenden tussen 11.00 en 16.00 uur de werken van beide kunstenaars komen bekijken. Het atelier van Ingrid Slaa bevindt zich aan de Harderwijkerweg 36 in Nunspeet en Harmke Zwep werkt in haar atelier aan de Elspeterweg 107. Op deze manier willen beide kunstenaars meer met hun werk naar buiten treden.
AG
Uit de serie ‘Uit de kunst’ van de Veluwse Courant
