NUNSPEET – Geboren en getogen Nunspeetse, telg uit de Van der Pol familie en volgens eigen zeggen kon ze nauwelijks een fatsoenlijk poppetje tekenen. Wie nu de kunstwerken van Aartje van Geenen als schilderes ziet, kan alleen maar constateren dat ze een goede ontwikkeling heeft doorgemaakt. Aartje:,,Ik kom uit een arbeidzame familie. Kunst in de familie was geen onderwerp. Wel kwamen Jos Lussenburg en Jaap Hiddink bij ons over de vloer, maar dan werd er niet zoveel over kunst gesproken. Er werd gewoon hard gewerkt, vader was weinig thuis en veel aan het werk in het garagebedrijf, moeder werkte aan de overkant in de bediening in Hotel Ittmann. Voor de lagere school ging ik naar de Hervormde school aan de Stationslaan. Bijzonderheid is dat ik nu in dezelfde lokalen schilderlessen volg aan de Vrije Academie. Ik geniet nog van die sfeer en zie nog lampen hangen die er toen ook al waren en ook de haakjes waar ik toen mijn jas ophing zitten er nog. Ik vind het nog steeds leuk als ik er kom. Daarna ging ik naar de Mulo aan de Brouwerskamp. Ik wilde de verpleging in maar was er nog te jong voor. Ik werkte een tijdje op de administratie bij Philadelphia en heb toen wel de studie afgemaakt. Ik ging het liefst werken bij mensen met een beperking”.
Maar dan komt de liefde in het spel. Ze ontmoet Hans van Geenen, haar grootste liefde zoals ze het zelf zegt. Ze trouwden in 1974 en om dichter bij huis te werken deed ze nachtdiensten bij het Boschuis aan de Gerard Vethlaan. Toen hun oudste zoon werd geboren was dat geen optie meer en bleef Aartje een aantal jaren thuis. Inmiddels was ook hun tweede zoon geboren en bleef zij voor de kinderen zorgen. Aartje:,, Toen beide jongens naar school gingen ben ik eerst in de garage van mijn ouders administratief werk gaan doen. Daarna heb ik nog een tijdje in de zorg gewerkt in de Philadelphia voorziening aan de Laan. Tot het noodlot in 1997 toesloeg en ik een ernstig ongeluk kreeg tijdens het skiën. Toen kon ik eigenlijk niets meer en het heeft een jaar of vijf geduurd voor ik weer redelijk hersteld was.
Nieuwe wegen
Hervatten van mijn werk zag ik niet meer zitten, waarop een vriendin me adviseerde, ga eens schilderen’, maar ik kon nog geen fatsoenlijk poppetje tekenen dus wat moet ik met schilderen. Ik kon wel schilderen maar dan niet als kunst. Thuis knapte ik wel dingen op, een sausje of behangetje, maar dat was iets anders natuurlijk. Toch ben ik eerst naar een tekencursus gegaan in de voormalige Huishoudschool. Ik tekende na een poosje toch wel aardig en maakte een portret van een oude man. En dat is dan ook ongeveer de enige man die ik ooit getekend heb, Ik schilder nu ook alleen maar vrouwen. Na die tekenlessen ben ik naar de Vrije Academie gegaan en begon ik aan het voorbereidend jaar, waar je allerlei technieken kon proberen. Daarna volgden andere docenten waaronder Serob Darbinian. Van hem heb ik echt leren schilderen. Ik vond het fantastisch om klassieken na te schilderen en ontdekte dat mij dat goed afging. Ik geniet nu volop van het schilderen en breng veel tijd door in mijn schilderkamer. Daar ben ik bijna dagelijks bezig, met uitzondering van de donderdag, dan pas ik op de kleinkinderen. Ik schilder voornamelijk portretten en dan dus alleen vrouwen. Op die ene tekening van een oude man na heb ik nooit een man geschilderd. Wat de reden is weet ik zelf niet goed. Maar de vrouw en mooie kleding vind ik een goede combinatie waar ik door geïnspireerd kan raken. Ik schilder wel eens een auto voor de garage van mijn zoon Hans en die werd zelfs verkocht. Maar ik kreeg het niet voor elkaar om weer een nieuwe te schilderen. Je moet met je gevoel schilderen anders lukt het niet. Als je je hart erbij hebt is het resultaat vaak beter. Ik schilder wel na van voorbeelden, foto’s of uit tijdschriften, maar geef er altijd een heel eigen draai aan. Ik heb dan composities in mijn hoofd en voeg dan verschillende onderdelen samen. Soms is dat ook wel lastig, dan lig ik een halve nacht te denken aan die compositie tot ik eruit ben om het op het doek te zetten”.
Aartje van Geenen geniet van haar werk en laat dat ook graag zien. Haar eerste expositie was bij Jan Kuipers. Er was zelfs iemand die een schilderij wilde kopen. Ze was helemaal verbaasd Die verbazing is wat minder geworden nu ze toch nu en dan liefhebbers treft die één van haar werken wil kopen. ,,Ik schilder niet om te verkopen, maar vind het prachtig als mensen een werk zo mooi vinden dat ze het willen kopen”.
AG
Uit de serie Uit de kunst van de Veluwse Courant
