‘Maak het toerisme aantrekkelijker door wandelingen te organiseren’
NUNSPEET – In zijn Atelier de Engelenhoeve blikt Dirk Verheij terug op een werkzaam leven waar hij, zoals hij zelf zegt ‘soms met heimwee’ aan terugdenkt. ,,Die ene foto is van 25 maart 1983 toen ik de baan van natuurvoorlichter Jan Hagebeek overnam, die kort daarvoor met pensioen was gegaan.’’
Het valt niet mee, voor wie dat zou willen, om Verheij in een hokje te plaatsen. Ecoloog, recreatiegids, groenontwerper, natuurliefhebber en kunstenaar, het zijn zo maar een paar trefwoorden die op Verheij passen. ,,Dat creatieve zit in mijn genen, mijn opa schilderde’’, begint hij. ,,En dan heb ik ook nog eens in Rotterdam op de Vrije School Rudolf Steiner gezeten, waar breien, boetseren, muziek, en vrije expressie werd onderwezen. Ik was dol op muziek en had op jonge leeftijd al pianoles, maar toen ik verder ging leren was de keuze tussen het conservatorium en een opleiding in het groen snel gemaakt toen mijn vader vroeg ‘waarmee kan je je brood verdienen?’. Het gevoel voor de natuur zit zo diep van binnen dat ik daar mijn werk van kon maken.’’ Verheij werd geboren in Rotterdam en als kind kwam hij altijd met zijn familie op vakantie naar Nunspeet. ,,In 1976 kwam ik terug uit Zwitserland, waar ik een jaar gewerkt had. Mijn moeder wilde dat ik hier bleef, maar ik had een baan in Zwitserland. Desondanks heb ik toch gesolliciteerd op één van de twee vacatures die ze voor me had bewaard. Uiteindelijk werd ik aangenomen bij Stad & Landschap, waaruit ik vanuit een opdracht het IJsselgebied tussen Zwolle en Twello moest gaan inventariseren. Ze hadden drie vestigingen Rotterdam, Middelburg en Zwolle, maar ik vroeg of ze me in Nunspeet wilden neerzetten als uitvalbasis voor het werk in het IJsselgebied. In dat Nunspeet heb ik de eerste tijd in het zomerhuisje van de familie Hup aan de Harderwijkerweg gewoond. Ik ben daarna nooit meer voor het werk in Rotterdam geweest’’, zegt hij.
Natuurliefhebber Verheij zat al als vrijwilliger bij het IVN vóórdat hij in 1983 voor de gemeente Nunspeet ging werken. ,,Ik kreeg een fulltime baan als natuurvoorlichter. Het was een prachtige tijd, mijn werk was grotendeels gericht op het toerisme. Vier dagen per week wandelde ik met groepen door de 3200 hectare bossen die de Gemeente Nunspeet rijk is. Daarnaast gaf ik voorlichting op basisscholen over alles wat met plantjes en beestjes te maken had. Later zocht ik de samenwerking met Staatsbosbeheer, die toen nog een bezoekerscentrum hadden in het Zandenbos. Mijn werk was heel gevarieerd, ik was bijvoorbeeld een vraagbaak binnen het gemeenteapparaat. Als iemand iets wilde weten over bijvoorbeeld marters of vleermuizen, dan kwamen ze bij mij. Daarnaast was ik druk met het monitoren en inventariseren van het wild binnen de gemeente’’, vertelt hij.
Helaas kwam op zeker moment een einde in het geven van voorlichting aan de jeugd en het rondleiden van geïnteresseerde natuurliefhebbers, iets waar Verheij zich nog steeds over op kan winden. ,,Ik zie dat het mis gaat. Alle vormen van natuur staan enorm onder druk. De techniek heeft veel gebracht, maar ook verwijderd. Kinderen zitten achter een beeldscherm naar een plaatje van een koolmees te kijken. Ik zou zeggen: ga naar buiten en laat ze een nestkast timmeren en kijken hoe lang het duurt voordat de eieren uitkomen.’’ Als groenontwerper heeft Verheij absoluut een stempel op de gemeente Nunspeet gedrukt. Uitgangspunt daarbij was voor hem een insecten minnende- en vogelvriendelijke beplanting te realiseren. Zijn allereerste project was het ontwerpen van de groenvoorzieningen in Het Hul en voor de latere nieuwe wijken als De Marsse en De Bunte. Zijn groene carrière sloot hij drie jaar geleden af met het groenontwerp van het retentiegebied in de wijk Molenbeek, waar hij in samenwerking met hout Carver Peter van der Meijs een aantal sculpturen heeft gerealiseerd die een link hebben met het gebied en het retentiegebied nabij de Kolk met zijn specifieke natuurontwikkeling. En dan zijn er natuurlijk nog de schitterende informatiepanelen en natuurpadbordjes, die langs de diverse wandelroutes in de gemeente Nunspeet staan opgesteld. Dirk heeft ze indertijd in zijn vrije tijd gemaakt. ,,Ik heb ze kort voor ik met pensioen ging opgeknapt, dus die kunnen nog wel een jaar of tien mee’’, lacht hij.
In 2008 werd een door Verheij ontworpen verzetsmonument onthuld in Hulshorst en momenteel is hij druk bezig met het realiseren van een Corona herdenkingsmonument wat uiteindelijk in het Oranjepark geplaatst gaat worden. Daarnaast neemt het schilderen van taferelen uit de natuur ook een grote plaats in in het leven van Verheij, naast zaken die hij gewoon blijft doen zoals de vogelinventarisatie en zitting hebben in de wolvenwerkgroep. En, o ja, zijn samenwerking met André Donker met wie hij workshops geeft aan studenten die hij leert kijken en zien alvorens iets op een doek te gaan schilderen. Het moge duidelijk zijn dat sinds zijn pensionering Dirk Verheij het drukker heeft dan ooit. Met voldoening kijkt hij terug op zijn mooie groene werkveld en op zijn Koninklijke onderscheiding die hij vorig jaar ontving voor zijn inzet in het belang van mens, dier en plant om zo een klein stukje aarde te kunnen bewaren.
Op de valreep wil de ‘Groene Man’ nog een tip aan de Gemeente Nunspeet meegeven: ,,Probeer het gastheerschap te verbeteren en maak het toerisme aantrekkelijker door middel van het opnieuw organiseren van wandelingen. Dat kan betaald worden uit de opbrengst van de toeristenbelasting.’’ Waarvan akte.
In de rubriek ‘Toen en Nu’ laten we Nunspeters en oud-Nunspeters terugkijken aan de hand van een oude foto die in onze archieven is opgedoken.
Door Ank Herstel
Uit de Veluwse Courant (05-2021)
