Nadat 2 weken geleden de competitiewedstrijd tegen SVI in de slotfase met 2-1 verloren ging en de daarop volgende oefenwedstrijd tegen Zeewolde met 3-2 werd verloren, stond zaterdag jl. voor Nunspeet de belangrijke wedstrijd tegen DOS Kampen op het programma. DOS Kampen is de 3 nummer van de ranglijst en een directe concurrent voor de 2e Periodetitel. Voor de thuisploeg was het, voor het restant van de competitie, van groot belang om aan te haken.
DOS Kampen was het eerste kwartier heer en meester. In de 7e minuut wist Noa Mulder op de doellijn met een halve omhaal een doelpunt te voorkomen. Met veel kunst- en vliegwerk en keeperswerk van doelman Jardi Niebeek werden diverse mogelijkheden van DOS Kampen onschadelijk gemaakt. Zo bleef het scorebord na 45 minuten toch op 0-0 staan, waar de gasten de meeste aanspraak op een doelpunt mochten maken.
In de 55e minuut kwam Nunspeet op voorsprong. Na een vrije trap van Max Jansen werd de bal voor de voeten voor Adi Draganovic gekopt, die vanaf de 5 meterlijn de bal binnenschoot, 1-0. Lang kon Nunspeet niet van de voorsprong genieten. Binnen een minuut wist DOS Kampen alweer op gelijke hoogte te komen. Vanaf de aftrap werd de bal vanaf rechts voorgegeven en na een één twee tussen Allan Bakker en Steyn van Ark schoot Bakker de bal met de buitenkant schoen in de verre hoek, 1-1.
In de 62e minuut leek Emiel Goud Nunspeet weer op voorsprong te brengen. Nadat hij keeper Mesud uitgespeeld had, kreeg hij de bal niet onder controle, waarna een verdediger van DOS Kampen voor de doellijn redding kon brengen. Drie minuten later kreeg DOS Kampen een grote kans, het schot van de ingevallen Ayoub Lakhloufi trof echter de lat.
Na een steekpass van Bakker was het Vincent Huisman die in de 81e minuut DOS Kampen op een 1-2 voorsprong bracht. Om nog iets te forceren bracht de Technische staf in de 85e minuut Reijer Roelofsen binnen de lijnen. Na drie minuten betaalde deze “gouden wissel” zich al meteen uit. Uit een voorzet van Adi Draganovic kopte Enes Keklikoglu de bal richting Roelofsen die de bal met de borst over de doellijn werkte, 2-2.
Vijf minuten in de extra tijd was het Jonathan van ’t Hof die Nunspeet alsnog de overwinning bezorgde. Na een pass van Enes Keklikoglu op Reijer Roelofsen wist deze vervolgens Jonathan van ’t Hof te bereiken, die doeltreffend wist af te ronden, 3-2. Dit leidde tot ongekende taferelen op en om het veld, waar spelers en supporters een prachtig feestje vierden.
De spanning om de derde plaats en de tweede periode is door de overwinning van Nunspeet tot grote hoogte gestegen en blijft Nunspeet voor beide prijzen in de race. Of zoals trainer Werner Pluim na afloop vertelde “Nog 3 finales te gaan om tot een mooi slot te komen.” Te beginnen komende zaterdag uit tegen Fc Horst. Aanvang 14:30 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Wordt Mei een maand met memorabele momenten?
Lang geleden schreef ik, ergens op een vergeten plek, een kwartet pakkende stellingen:
Kruimelwerk is ook werk,
en het mooiste werk is vuurwerk.
De leukste tijd is seksualiteit
maar de spannendste tijd is de blessure tijd.
Dit alles raasde als een echo afgelopen zaterdag over ‘De Wiltsangh’, de sportakker waar emoties worden gezaaid en na rijping geoogst. En die oogst bleek bij het eindsignaal onverwachts overdadig.
Wat Nunspeet in de eerste twintig minuten de aanhang voorschotelde was karig kruimelwerk.
Net voldoende om te overleven doch geen basis voor een daverend succes. Dankzij uitzonderlijke reflexen van Noah Mulder en doelman Jardi Niebeek bleef een pijnlijke achterstand, waar vv Nunspeet die seizoen al te vaak tegenaan liep, achterwege. De verkwikkende theepauze werd schadevrij gehaald en daar moesten de Blauw-Gelen het mee doen. Meer zat er domweg niet in.
De terechte vraag was dan ook of na het wisselen van de helften ergens een vonkje kon worden gevonden om het duel in vuur en vlam te zetten. De aanhang van DOSK had zich bij de start van de wedstrijd al laten gelden met vuurwerk en een prachtig spandoek met de oproep aan hun spelers:
Vlammen!
Na 10 minuten in de tweede helft sloeg dan eindelijk de vlam in de pan. Een toegekende vrije trap werd door Max Jansen met veel gevoel in het strafgebied gelepeld en daar wist de Dos-verdediging geen raad mee. De gewiekste Adi Draganovic vond van dichtbij een onafgeschermde hoek van het vijandelijk doel en zette Nunspeet op voorsprong.
Stella, de hoofdsponsor van onze plaatselijke trots, zorgt voor een krachtige motor op de fiets, maar de motor op het Nunspeetse middenveld is Dragano-fiets. Hij sleurt inspirerend en is soms mateloos irriterend. Daarmee brengt hij wel karakter en energie in het team. Met zijn ervaring vormt hij samen met het jonge talent Marijn Haze en de robuuste Max Jansen een gezond kloppend hart in het team.
Het genieten was van korte duur. De tijd naar de gelijkmaker was secondenwerk. De strijd lag na een uur spelen weer helemaal open. De altijd ijverige en razendsnelle Emiel Goud kwam na de gelijkmaker heel dicht bij een nieuwe Nunspeetse voorsprong maar zag zijn poging na het omspelen van de doelman net mislukken. Aan de andere zijde bezorgde Vincent Huisman de Veluwenaren een koude douche. Met nog maar enkele minuten te gaan nam trainer Werner Pluim een onconventionele beslissing. Hij bracht good-old Reijer Roelofsen binnen de lijnen en dirigeerde hem naar de punt van de aanval. De lange, bonkige en oersterke gelegenheidsspits was binnen een paar minuten succesvol. Met de borst werkte hij de bal binnen na een geplaatste kopstoot van Enes Keklikoglu. De remise stond op het scorebord: 2 tegen 2, identiek aan de uitkomst destijds in Kampen. Hiermee leek de strijd te eindigen.
Nu terug naar de laatste van de beginstellingen: De blessuretijd is de spannendste tijd.
Daar weten ze bij Nunspeet alles van. De laatste competitiewedstrijd tegen SVI werd in de extra tijd verloren en daarvoor tegen AGOVV in extremis gewonnen. Verlaat nooit het terrein voor het eindsignaal, je mist de ontknoping. Ravijndiep in de extra tijd legde Reijer Roelofsen de bal heerlijk dood op zijn brede de borst en met een achteloze voetbeweging zette hij Jonathan van ´t Hof vrij voor het Kampense heiligdom. De frêle linkerspits prikte de bal in de uiterste hoek en bracht daarmee een orgasme van vreugde op gang die zelfs over de reclameborden het publiek inspoot.
De uiterst belangrijke winst werd aan het totaal toegevoegd. Met deze winst doet Nunspeet weer volop mee in de race naar de tweede periodetitel.
Er moet nog een kleine misstap van DOSK volgen en dan herneemt Nunspeet de rol van regisseur naar de nacompetitie. Er komt nog een trio duels waarbij Nunspeet geen enkele misstap meer mag maken, te beginnen volgende week in een uitwedstrijd tegen FC Horst.
Nunspeet moet het dan wel doen zonder de geschorste Enes Keklikoglu en zonder Max Jansen die heel onfortuinlijk aan dit memorabele duel een hersenschudding overhield. Dat wordt puzzelen voor de staf.
Tegen FC Horst moet Nunspeet zich gaan bedienen van powerplay. FC Horst krijgt het hele seizoen al weinig doelpunten tegen. Roelofsen heeft zich zaterdag als de perfecte troefkaart bewezen. Meestal geeft een dergelijke noodgreep maar één of twee duels soelaas, doch dat is nu ruim voldoende.
Rest nog te vermelden dat Andrew Galea werd uitgeroepen tot ‘Man van Wedstrijd´. Hij vormde met Hermen Dam een solide hindernis voor de vijandige aanvallers.
Mei wordt zeker een maand vol memorabele momenten en wel in vreugdevolle of in teleurstellende zin. Voorlopig raast het heldere lentebloed door de Nunspeetse aderen. Op weg naar…?
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
´Waar licht het landschap raakt´