De wedstrijd was tegen SDCP in Putten afgelopen weekeinde nog wel met een goed gevoel gestart, zo liet trainer Lucas Hoekman weten. Van dat gevoel was na een blamerende 6-1 nederlaag niets meer over.
Op alle fronten werd Nunspeet afgetroefd. De verdediging rammelde en de aanval was tot niets in staat. Bij rust keek Nunspeet al tegen een 4-0 achterstand aan. De grote man bij Putten was Giovanni Hiwat, die vijfmaal scoorde. Had Nunspeet maar één been van een dergelijke speler!
Bij Nunspeet is geen verbetering en vooruitgang in het spel te bespeuren. De enige tegentreffer kwam van de voet van invaller Dani Schmitz. De eer was daarmee niet gered, die was al lang verspeeld. Het wordt een zware en donkere eindperiode van de competitie.
Volgende week uit tegen Monnickendam de kans op herstel en rehabilitatie.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Oorzaak en gevolg.
Een zwart scenario rolt zich uit. Nunspeet bereikt dieptepunt, moeiteloos!
Waar schuilt de grondslag voor het hopeloos falen? Altijd een poging waard om te onderzoeken.
Daartoe schets ik een tweetal anekdotes, één uit het verleden en een ander uit een profetische toekomst.
In mijn werkzame leven bivakkeerde ik tientallen jaren lang dagelijks in de heel veel ziekenhuizen.
Gelukkig niet als patiënt, doch als medisch adviseur namens een Amerikaanse farmaceutische international. Elke dag sprak ik met een stevige handvol medisch specialisten, hoofden OK en ziekenhuisapothekers. Naast zakelijke en medisch inhoudelijke conversaties passeerden ook hilarische grollen en persoonlijke ontboezemingen de revue.
Regelmatig sprak ik ook met de in 2015 overleden Bob Smalhout, hoogleraar anesthesiologie in het Academisch Ziekenhuis Utrecht, destijds het AZU. Hij was een geestig en kritisch figuur die prachtig kon verhalen. Schreef ook columns in landelijke dagbladen. Regelmatig had hij kritiek op de wijze waarop zijn eigen ziekenhuis werd bestuurd en geleid. Dat werd hem vaak niet in dank afgenomen. Toch vond hij dat hij dat moest doen.
Ik voel mij met hem in dat opzicht verwant daar waar het mijn eigen vv Nunspeet betreft.
In dat kader vertelde hij eens een subliem en exemplarisch verhaal. Het luidde als volgt:
Het AZU had zich ingeschreven voor een roeiwedstrijd waaraan alle academische ziekenhuizen van Nederland aan deel namen. Alle klinieken stuurden een boot met acht roeiers en één stuurman, met uitzondering van het AZU. Die lieten een boot te water met slechts één roeier en acht stuurlieden.
De race vond plaats en het resultaat was dat het AZU als allerlaatste op grote achterstand de finish haalde. Hoe kon dat toch gebeuren, vroeg de leiding van het ziekenhuis zich af?
Er werd een peperduur onderzoeksbureau ingeschakeld die na een half jaar met een lijvig eindrapport omtrent het falen kwam. Het gehele betoog kon in één volzin worden samengevat:
‘De roeier van het AZU was niet gemotiveerd genoeg geweest!’
Zo gaat dat bij ons, schaterde professor Smalhout.
Naar aanleiding van deze kostelijke lezing die hard aankwam bij de verantwoordelijken kan een lijn worden gelegd naar de toekomst van vv Nunspeet. Straks roemloos en spartelend eindigend in de staart van de ranglijst. Ook dan volgt er een evaluatie en onderzoek naar de oorzaken.
Het bestuur komt bijeen en gaat het hele seizoen tegen het licht houden.
Heeft de Technische Commissie de juiste trainersstaf aan het hoofd gezet? Zijn er spelers binnengehaald die beter buiten hadden kunnen blijven? Is er te vroeg begonnen met het laten instromen van jeugdige en nog niet gerijpte spelers? Waar komen al die blessures vandaan en welke heethoofden liepen er allemaal schorsingen op? Wat is de oorzaak van dit mislukte seizoen en wat zijn de gevolgen? Blijven de gecontracteerde spelers en komen de nieuwelingen wel als de 2e klasse het speelveld wordt? Kortom, er rijzen veel relevante vragen.
Ik zie het feitenrelaas en de daaraan verbonden conclusie van dat onderzoek en die doorlichting al helder voor mij:
‘De Nunspeetse supporters hebben het team dit seizoen onvoldoende aangemoedigd en gesteund’.
Dat u het alvast weet!
Overigens werd de naam AZU later veranderd in Academisch Centrum Utrecht, afgekort UMCU.
Professor Smalhout vertelde mij toen, dat hij nu met deze naam UMCU, het gevoel had in een veldhospitaal in het oosten van Turkije werkzaam te zijn.
Met welke schuilnaam gaat vv Nunspeet het volgend seizoen in?
Met een schaamnaam!
Met groet, gedachte en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
‘k Heb helemaal niets met voetbal, maar geniet elke keer enorm van dit soort verslagen. Niet om nu eens lekker in mijn vuistje te lachen om het falen van vv Nunspeet, maar om de manier waarop het allemaal beschreven wordt.
Bedankt, Kees Keizer!
De columnist is terug en slaat direct de spijker op z’n kop, zoals meestal trouwens.
Het slechte spel ligt natuurlijk aan alles en nog wat, behalve aan de spelers en de trainers.
De spelers doen hun best maar missen, op enkele spelers na, domweg het niveau voor deze klasse.
Wat kun je ze dan kwalijk nemen. Misschien dat ze een paar klassen lager, of bij de buren, wel mee kunnen.
Bijzonder jammer met het 100-jarig bestaan in het vooruitzicht.
Iedereen gunt vv Nunspeet meer en beter.
Helaas betekent gunnen nog geen kunnen.
Comments are closed.