In IJsselmuiden heeft Nunspeet door doelpunten van Asse Visscher, Dean van Ooijen en Marijn Haze een 0-3 overwinning behaald. Ten opzichte van vorige week moest trainer Werner Pluim, vanwege blessures, noodgedwongen wijzigingen in zijn start elftal doorvoeren. De geblesseerde Karim Mulder en Bram van de Worp werden vervangen door Chiel Noorderink en Asse Visscher.
Al vroeg in de wedstrijd kwam Nunspeet op voorsprong. Na een diepte-pass was het Asse Visscher die scoorde, 0-1. Nadat eerder Dean van Ooijen in het strafschopgebied onderuit ging en er geen strafschop werd toegekend, kreeg Nunspeet in de extra tijd van de 1e helft wel een strafschop toegekend. Na een diepte-pass kwam Asse Visscher oog in oog met doelman Roy van Dyk te staan en werd vervolgens onreglementair ten val gebracht. Dean van Ooijen wist de strafschop feilloos binnen te schieten, 0-2.
In de 65e minuut was het de 17-jarige Marijn Haze die de 0-3 scoorde. Vlak voor tijd kreeg de van een blessure teruggekeerde Emiel Goud nog de kans om te scoren. Na een vrije trap van Max Jansen kon Goud van dichtbij inkoppen, zijn kopbal werd echter door de doelman gekeerd.
Zaterdag 3 februari 2024 heeft Nunspeet een vrije speelronde. De eerst volgende competitiewedstrijd is op zaterdag 24 februari a.s., aanvang 14:45 uur, op Sportpark De Wiltsangh tegen koploper Unicum.
Op zaterdag 10 en 17 februari a.s. speelt op Sportpark De Wiltsangh oefenwedstrijden tegen respectievelijk DVS ’33 Ermelo O23 en Voorwaarts Twello. Beide wedstrijden beginnen om 14:45 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Levenslucht
‘Van de nood een deugd maken.’
Dat houdt in dat men iets gaat doen dat men in normale omstandigheden zeker niet zou doen, maar wel gedwongen moet doen en veelal nauwelijks op goedkeuring kan rekenen. De tijd en de omstandigheden nopen soms tot een dergelijke ingreep. En dan maar hopen dat de aanpassingen tot nut zijn en tot resultaat leiden.
Zo begon Nunspeet zaterdag aan het duel in IJsselmuiden tegen IJVV, waar trainer Erwin Brem aan het roer staat. We kennen hem nog uit de tijd dat hij Nunspeet door de Coronatijd moest loodsen. Dit keer moest hij een nederlaag slikken en een gele kaart in zijn binnenzak steken. Het kan verkeren.
De nood, het ontbreken door blessures van Karim Mulder en Bram van der Worp, bleek niet erg hoog. Het gewijzigde team, nu met Asse Visscher als meest vooruitgeschoven post en Chiel Noorderink als linkervleugelverdediger, wist van deze betrekkelijke nood een ferme deugd te maken.
Het hielp natuurlijk ook wel dat bij de tegenstander de nood nog groter is en dat kwaliteit er bij de equipe van trainer Erwin Brem er niet vanaf spat. De Nunspeetse defensie kon betrekkelijk eenvoudig het tegenspel neutraliseren. Dat de laatste man van IJVV al vroeg in het duel als een dominosteentje in een lichte voorjaarsbries omviel en daarmee de weg vrij maakte voor Asse Visscher om te scoren was ook een welkome opsteker.
Na deze vroege meevaller ontstond er een tamelijk vlakke strijd. De Blauw-Gelen hoefden zich niet bovenmatig in te spannen om de opponent te temmen. Chiel Noorderink, die voor het eerst in de hoofdmacht op die positie speelde, vervulde zijn taak met een ruime voldoende. Mag blijven!
Ook Andrew Galea had weer zijn oude, van een fractuur herstelde, neusje om op de juiste plaatsen op te duiken, al vergat hij wel van dichtbij doeltreffend af te ronden.
De aanvallen van IJVV leken meer op stuiptrekkingen dan op gecoördineerde attaques.
Toen de thee al walmend in de kleedkamer stond te pruttelen kreeg Nunspeet nog een strafschop in de warme schoot geworpen. Terecht of niet, daar maakte Dean van Ooijen zich niet druk om en verdubbelde het Nunspeetse saldo.
De tweede omloop was er één die de Nunspeetse supporters niet vaak meemaken.
Nog geen tegentreffers geïncasseerd, een onmachtige tegenstander, een rustig combinerend Nunspeet, volledige controle op het middenveld; wat blijft er nog te wensen over?
Een sublieme afsluiter en smaakvolle kers op de overwinningstaart wellicht?
Nou, die kwam er. Junior Marijn Haze nam op de rand van het strafschopgebied een weggekopte bal vol op de welbekende voetbalpantoffel en zag het afgevuurde projectiel via de lat en de rug van de doelman met enig fortuin in het doel verdwijnen. Een verdiende beloning op zijn veelbelovende spel.
Een tegenvaller is wel dat diezelfde Marijn Haze tegen geel opliep en daarmee zichzelf voor de volgende wedstrijd thuis tegen koploper Unicum naar de tribune dirigeerde.
Heeft Nunspeet eindelijk een speler die daadwerkelijk iets toevoegt en de kwaliteit van het team opkrikt en we moeten hem al weer even missen. Voeg daarbij dat Adi Draganovic ook slechts één kaart van een schorsing verwijderd is en een nieuwe nood wordt geboren. Tenzij Draganovic zich verder gedraagt als het allerliefste jongentje van de klas. Lijkt mij lastig voor een gepassioneerde en gedreven belhamel.
Met deze verdiende zege, voor de derde keer in dit seizoen zonder tegentreffer, verschaft Nunspeet zich een beetje levenslucht. De positie op de ranglijst is weliswaar niet verbeterd, maar er is wat ruimte gekomen tussen Nunspeet en de naaste belager Hatto Heim, die drie punten te kort komt en ook een nadeliger doelsaldo in de boeken genoteerd heeft staan.
Jammer dat er lang gewacht moet worden op het vervolg van de competitie. Pas tegen het eind van de volgende maand krijgt Nunspeet de gelegenheid te bewijzen dat deze belangrijke overwinning geen incident is geweest. Winst op koploper Unicum zou een enorme boost kunnen geven.
Wie weet?
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.