Door de winst op en bij vv De Meern heeft Nunspeet na 6 wedstrijden de eerste plaats in de tweede periode stevig in handen. Naaste concurrent Roda 46 volgt met 1 punt achterstand maar een wedstrijd minder. Nunspeet zal de resterende wedstrijden dus moeten winnen om deze prijs, met zicht op promotie te winnen. Te beginnen komende zaterdag thuis tegen Argon.
Afgelopen zaterdag startte Nunspeet afwachtend bij vv De Meern. De eerste kansen waren dan ook voor de thuisploeg, maar keeper Jardi Niebeek wist zijn doel schoon te houden met een paar goede reddingen.
Het duurde tot de 35e minuut voordat het eerste doelpunt genoteerd kon worden. Melle van der Woude gaf vanaf links voor op spits Roelofsen. Echter mistte deze de bal waardoor de keeper van vv De Meern op het verkeerde been gebracht werd en de voorzet van van der Woude zomaar in het doel belandde. 0-1 voor Nunspeet wat tevens de ruststand betekende.
In de tweede helft een beter voetballend Nunspeet dat vv De Meern zeker de baas was, het duurde echter tot de 60e minuut voordat de beslissende 0-2 aangetekend kon worden. Vanuit een schitterend genomen hoekschop was het Dominique van de Grift die bij de tweede paal raak wist te koppen.
In de 73e minuut een identieke situatie. Hoekschop vanaf rechts goed genomen door Max Jansen en perfect ingekopt door de van een blessure teruggekeerde spits Huisman 0-3 in het voordeel van Nunspeet.
Een paar minuten voor het eindsignaal wist vv De Meern de eretreffer te scoren, onoplettendheid bij een ingooi zorgde ervoor dat de vv De Meern spits, Abel Prins, eenvoudig binnen kon schieten, 1-3.
Het slotakkoord was echter weer voor Nunspeet, Jonathan van’t Hof ontsnapte opnieuw aan zijn directe bewaker en met een scherpe voorzet wist van’t Hof Maikel van Wijk te bereiken, die beheerst de eindstand op 1-4 wist te zetten. Kortom Nunspeet trekt de stijgende lijn door en gaat op dit moment aan de leiding in de 2e periode.
Komende zaterdag, 11 februari, wacht op sportpark De Wiltsangh de belangrijke thuiswedstrijd tegen sv Argon . Aanvang 14.45 uur.
Keizerlijke Observaties, een column.
Met welke vleugels?
Vorige week verliet Nunspeet flonkerend de arena na een daverende overwinning op koploper Montfoort. Opeens bleken de Nunspeters hoogvliegers en alles wat Montfoort was, gefrustreerde snoeshanen.
Nu is de ene week de andere niet en het Nunspeetse aanbod wisselt nog wel eens van kwaliteit, dus rees de vraag of Nunspeet zich in het uitduel tegen vv De Meern weer als paradijsvogel of als eendagsvlieg zou manifesteren? Bestaat het elftal uit kleurrijke, exotische persoonlijkheden of uit grijze muizen, die overleven door hier en daar in de schemering wat kruimeltjes weg te kapen?
De Meern ving de strijd vanaf de aftrap vol vuur aan en in die fase was Nunspeet uiterst brandbaar materiaal. Gelukkig waren de bluscapaciteiten van doelman Jardi Niebeek van dien aard dat het eerste kwartier zonder derdegraads verbrandingen kon worden afgesloten. Daarna doofde de Utrechtse aanvalsdrift uit en nam Nunspeet het initiatief over. Het grijze muizenmasker werd weer verwisseld voor de uitdossing en tooi van de paradijsvogel. Daarbij werden de vleugels op juiste wijze ingezet, breed en met een stuwende slag.
Er volgde een spelfase waarin we de vinger op het wedstrijdformulier bij de naam van Melle van der Woude konden leggen. Eerst testte hij met een kopbal in de verste hoek de kwaliteit van de doelpaal om niet veel later een voorzet van links af te leveren waarop het adres van de voorste aanvalspost Reijer Roelofsen stond vermeld. Nunspeet mocht zich gelukkig prijzen met enige instabiliteit van Roelofsen. Hij gleed uit en maakte een komische buiklanding die de vijandelijke goalie zodanig verwarde dat het ronde leer pardoes het Utrechtse net als eindbestemming kreeg. Hiermee kwam de stand op het scorebord in overeenstemming met het Nunspeetse overwicht.
Met deze 0-1 voorsprong stapte Nunspeet halverwege de kleedkamer van het werkelijke prachtige sportcomplex van vv De Meern binnen. Bovenop de kleedkamer een ruim bemeten etablissement voor het nuttigen van drankjes en hapjes. Een hoge glazen wand met schitterend uitzicht op het speelveld en daarvoor een half overdekte tribune. Aan de andere zijde van het veld een tweede overdekte tribune. Dit alles omgeven met een groot en goed toegankelijk parkeerterrein.
Kassa’s ontbreken, alles vrij toegankelijk, zoals het bij amateurvoetbal hoort te zijn! Het is te hopen dat de ontwerpers van een nieuwe ‘De Wilsangh’ zich hieraan spiegelen en zich daardoor laten inspireren.
Na de rust bleef Nunspeet de meeste en beste accenten zetten. Het wachten was op het duidelijker afstand nemen. Opnieuw trof Nunspeet het witte kader zonder scoreverhogend succes. Aansluitend volgde het kwartiertje van Max Jansen, deze keer gebombardeerd tot ´Man van de Wedstrijd´.
Met zijn gevoelvolle linker voorpootje legde hij uit een hoekschop de bal uitgemeten op het hoofd van de hoog oprijzende Dominique van de Grift die vervolgens de 0-2 binnenknikte.
De 0-3 was een kwestie van ‘knippen en plakken’. Jansen leverde een kopie af van de vorige corner en deze keer liet invaller Vincent Huisman zich gelden.
De enige tegentreffer was een smetje op het Nunspeetse blazoen. Bijna vanaf de achterlijn wist Abel Prins, de clubtopscorer bij vv De Meern, de Veluwse verdediging en de doelman te verschalken.
Een treffer die voorkomen had kunnen worden. In dit geval zonder pijnlijke gevolgen.
De Meern putte uit dit rake stootje moed, zette aan en liet de verdediging zakken. Daar maakte Jonathan van ’t Hof met een rechtse opstoot prima gebruik van. Hij glipte door de linies en bood Maikel van der Wijk een kans die niet te missen was. En dat deed hij dan ook niet.
De 1-4 lichtte luisterrijk voor de Veluwse paradijsvogels op.
Om het idioom van het vogelrijk nog even vast te houden kunnen we vaststellen dat Nunspeet de onzichtbare stuwkracht van de thermiek optimaal benut heeft. Als de wind gunstig blijft en het team de vleugels maximaal uitslaat kan er in de komende periode nog meer hoogte worden gewonnen.
Het is mede aan de trainersstaf om er voor te zorgen dat alle vogelverschrikkers genegeerd worden en dat vangnetten worden omzeild. Laat vooral de verleiding van lijmstokjes links liggen.
Vlieg onbevangen verder, zoals de dichter Jan Eijkelboom het ooit schreef:
‘Een meeuw wankelt, staat stil,
lijkt dan te wankelen, maar
heeft geen verleden, geen toekomst,
dus aarzelt hij niet.’
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Wanneer het team net zo creatief speelt, als de columnist schrijft, worden we zeker kampioen.
Comments are closed.