In de schijnwerpers..
In Nunspeet zijn veel mensen actief in allerlei stichtingen. Zij zetten zich daar met veel energie voor in. De redactie van Nunspeet.nu wil een platform bieden om aan dit werk eens extra aandacht te besteden. Daarvoor zal met enige regelmaat de schijnwerper gericht worden op een stichting. Wie denkt als stichting wel wat extra aandacht te kunnen gebruiken kan dit kenbaar maken via info@nunspeet.nu. De eerste schijnwerper wordt gericht op:
Stichting ,Ruimte voor Chaltsch’.
Drijvende kracht achter Stichting Ruimte voor Chaltsch is Kees Staal, die samen met zijn vrouw en Hennie Eilander zich inzet voor verbetering van leefomstandigheden in internaten en andere instellingen in Chaltsch, een dorp vlak bij Zhlobin, in Wit-Rusland. In 1993, werkzaam als groep chef in het Openbaar vervoer in Amsterdam, raakte hij in contact met één van de collega’s die ooit met een transport voor Tineke de Nooy naar Rusland was gereden voor weeskinderen na de ramp in Tsjernobyl. Voor een nieuw transport zocht hij nog een chauffeur en daarvoor wilde Kees Staal wel een paar vrije dagen opnemen. Kees:,,op 5 december 1993 kwamen we in Zhlobin aan met min twaalf graden en troffen daar in het internaat 135 kinderen op blote voetjes zonder jas. Het was dus gewoon toeval dat ik daar terecht kwam. Dat ging een aantal jaren door met vervoer van transporten naar het internaat. Via allerlei contacten kwam men ook in aanraking met ouderen in erbarmelijke omstandigheden en hebben ze hun werkterrein verbreed. Kees kwam in aanraking met een internaat voor ouderen, psycheneurologische zieken in het dorpje Chaltsch. Er zaten 340 mensen met een beperking in een aftands gebouw midden in de bossen, omgeven door hekken. Kees:,,Het was letterlijk om te huilen en ik nam me voor om hier vaker te komen met het doel om letterlijk de poorten te gaan openen en dus ruimte te geven voor Chaltsch. We hebben in 2004 een stichting opgezet en zamelen nu alle soorten goederen in die we één à twee keer per jaar naar dat internaat brengen. Daarnaast zijn ook veel spullen daar gekocht van de giften en donaties die we ontvingen, zoals koeien, schapen alsook enkele paarden. Maar ook voor het landbouwwerk tractoren en landbouwmachines. Daarnaast hebben we veel verbouwingen kunnen doen aan het internaat, zodat het verblijf daar aangenamer werd.
Gelukkig werd de allergrootse verbouwing als een nieuw dak door de overheid uitgevoerd. De bedden stonden bij flinke regenval soms in het water. Wij hebben intern alles vervangen en opgeknapt. Zo staan er nu nog afgedankte bedden van defensie met name op de gesloten afdeling. Na tien jaar was dit internaat het beste van de 67 internaten van Wit-Rusland. Voor dit internaat was het genoeg geweest en in overleg met de directeur is dit project afgesloten. Via deze directeur kwamen we in contact met de Sociale Dienst in Zhlobin, waar we nu helpen met o.a. de dagopvang. Daar komen jonge mensen met een beperking. Eerst zag je deze gehandicapten nooit buiten lopen, nu na 25 jaar kon je ze in de stad tegen en begroeten ze ons. We hebben daar een aantal naaiprojecten gedaan.
Hoewel gehandicapten niet mogen werken hebben ze voor ons lakens en slopen genaaid voor de internaten en ziekenhuizen die dat nodig hadden. Voor ouderengroepen zijn ook projecten opgezet als een computerclub voor blinden en is ook een crisisopvang gerealiseerd. Nu bouwen dit af en moeten ze zich verder zelf bedruipen”.
Kringloop boomgaard
In 2004 doneerde Kringloop de Cirkel € 2300,- aan de Stichting Ruimte voor Chaltsch. Dit was bestemd voor het aanleggen van een fruit boomgaard. Dat blijkt een groot succes geweest. In 15 jaar zijn de boompjes uitgegroeid tot een waar fruitparadijs. (zie de foto’s)
Kees vervolgt:,,Naast al deze activiteiten wordt ook steun verleend aan het grote ziekenhuis in Zhlobin. Daar hebben we vorig jaar een transport heen gebracht en ook dit jaar is dat gebeurd. Onderdeel van dit grote ziekenhuis is het kinderziekenhuis. Ook daar hebben we in het verleden hulp geboden. In de loop van de jaren was met de directrice (Lena) van het kinderziekenhuis een goede band opgebouwd en heeft zij volop gebruik gemaakt van de hulp uit Nederland. Daarop is zij zelfs een keer met haar zoon naar Nederland gekomen om tijdens het bezoek aan de familie Staal hier ook enkele ziekenhuizen te bezoeken. De contacten bleven, ook na het overlijden van Kees’ echtgenote en is later uitgegroeid tot een diepere relatie en heeft tot een huwelijk geleid. Inmiddels is Lena als zaalarts verbonden aan het Sint Jansdal ziekenhuis in Harderwijk.
Het doel van de laatste reis in juli 2019 was het Correctiecentrum. Een school voor kinderen met een dubbele handicap met drie klassen maar door de toename van leerlingen moet er een vierde klas worden gebouwd. Omdat de stichting hier ook al langer bij betrokken was is ook dit project opgepakt. De overheid verstrekt minimaal gelden voor dit soort zaken. De stichting neemt het opknappen, de leermiddelen en de inventaris van dit lokaal voor haar rekening. Ook zijn wat extra speeltoestellen aangeschaft.
Alle projecten hebben verbinding met elkaar. Kees:,,We beperken ons wel tot deze ene regio rond Zhlobin. We zijn een betrekkelijk kleine stichting en moeten het wel kunnen behappen. We krijgen wel aanvragen uit andere regio’s maar dat gaan we niet doen. Ik ben er bijna dagelijks mee bezig en Lena doet uiteraard het vertaalwerk. Het volgende project is het efficiënter laten werken van de ambulancedienst van het grote ziekenhuis, die zijn gehuisvest in erbarmelijke behuizing”. Wie meer over de stichting wil weten, de nieuwsbrief wil ontvangen of wil doneren kan contact opnemen met Kees Staal, coördinator van de stichting via k.staal24@upcmail.nl.
AG
