Nunspeet, Elburg, Putten – Enkele weken na de aangekondigde samenwerking tussen bakkerijen Van Dongen en Schuld zijn in stilte drie winkels gesloten. Het gaat om de vestigingen in Elburg, Putten en aan de Binnenhof in Nunspeet. De sluiting komt voor veel klanten als een verrassing, zeker omdat eerder in een persbericht op 21 mei werd gecommuniceerd dat er niets zou veranderen.
Klanten van de gesloten winkels worden verwezen naar andere vestigingen van Schuld of Van Dongen in de regio. Een groot deel van het personeel heeft inmiddels elders binnen het bedrijf een nieuwe plek gevonden.
Wat jammer zeg. Het lijkt me ontzettend moeilijk een dergelijk bedrijf rendabel te houden. Concurrentie van met name supermarkten die stunten met brood is laatste decennium uit zn voegen gebarsten. Kwantiteit gaat voor kwaliteit. En natuurlijk zal de prijs die men betaalt voor een brood etc doorslaggevend zijn.
Als “warme” bakker kun je hiertegen nog nauwelijks concurreren.
Ze zouden samen sterker staan. Dat was de belofte. De fusie tussen bakkerij Van Dongen en Schuld werd half mei nog met bloem bestoven woorden aangekondigd: klanten hoefden zich geen zorgen te maken, het winkelbestand bleef hetzelfde, en de vertrouwde geur van vers brood zou gewoon blijven hangen in Elburg, Putten en Nunspeet. Maar wie afgelopen weekend zijn vaste volkorenbrood wilde halen, trof geen warme krentenbol maar een koude deur.
Drie winkels. Dicht. Zonder waarschuwing. Met als enig kruimeltje communicatie een Facebookbericht.
Wat hier broeit, is geen ovenwarme samenwerking, maar een klassiek recept van mooi weer spelen, gevolgd door zakelijke kaasschaaflogica. Natuurlijk kun je bedrijfseconomisch beredeneren dat drie vestigingen ‘overbodig’ zijn. Natuurlijk is het efficiënter om alles wat minder draait dicht te smeren als een uitgedroogd pistoletje. Maar zeg dat dan eerlijk, vanaf het begin. Geen lauwe zinnen als “er verandert niets” als je achter de schermen al aan het herstructureren bent.
Want laten we eerlijk zijn: dit was geen samenwerking, dit was een overname met nabehandeling. En die nabehandeling smaakt wrang.
Het probleem is niet alleen dat winkels sluiten – dat gebeurt vaker in deze tijd van supermarktbakkers en onlinebestellingen. Het probleem is de manier waarop. De klanten, de mensen die al jaren hun zaterdagochtend begonnen met een praatje bij de toonbank en een vers speltbrood onder de arm, zijn behandeld als bijzaak. En de medewerkers? Die hoorden het nieuws vermoedelijk ook niet op tijd om het met een glimlach over de toonbank te brengen.
We kunnen nog zoveel verhalen houden over ‘wereldberoemde recepten’ die blijven bestaan, of personeel dat ‘een andere plek krijgt’. Maar de realiteit is dat een stukje lokaal leven verdwenen is. En niet door gebrek aan klanten, maar door gebrek aan transparantie.
Waarom onder de naam Dorpszeikerd.
Het is alles behalve zeiken. Vind het juist goed,nuchter verwoord.
De laatste bakker dus nu verdwenen uit nunspeet , wat er rest zijn bakkerswinkels.
Maar denk dat Schuld zich achter de oren moet krabben met de communicatie die ze hebben gedaan en de uitvoering er van .
Denk niet dat ze aan klanten binding hebben gedaan hier mee.
Nu was de prijs kwaliteits verhouding de laaste jaren al achteruit gegaan.
Ook van Dongen heeft zijn kwaliteit achteruit zien gaan
Zoals de koffiesoezen waren de laatste jaren al een slap aftreksel van wat een icoon was onder hun gebak.
De punt gebakjes waren in de afgelopen 10 jaar ook al met 35% in grote afgenomen.
De overheerlijk hartige staaf had sinds vorig jaar een vernieuwd receptuur helaas ook dit was een verslechtering.
Nee de echte tradtionele bakker is op sterven na dood.
er is al jaren geen bakker meer in nunspeet waar ik mijn brood en gebak haal
dus voor mij maakt het niet zoveel uit.
maar voor de vaste klanten zal het een gemis zijn en ook de keuze om de binnehof en stationlaan te sluiten een slechte keus voor mensen die slechter te been zijn .