ELSPEET – Op 5 mei werd in een herdenkingsdienst in de Hersteld Hervormde Kerk in Elspeet aandacht besteed aan het feit dat dominee Pieters veertig jaar geleden werd bevestigd als predikant. In een gesprek kijken we terug op deze lange periode en vragen hem daar iets over te vertellen.
Dominee Pieters: ,,Die veertig jaren zijn eigenlijk zomaar voorbij gegleden, niet te begrijpen. Het is net of je hele stukken overslaat. Je vraagt je dan af wat heb ik toch al die jaren gedaan? Ja, ik was druk met pastoraat, preken en catechiseren. Maar omdat in al die jaren veel hetzelfde is qua inhoud weet je je dat niet altijd meer te herinneren, maar het was goed.
Was het voor u vroeg duidelijk dat u predikant zou worden?
Ik ben geboren en getogen in Ede waar mijn vader boerenarbeider was. In de familie komt geen enkele predikant voor, maar ik wilde al vroeg dominee worden. Het leek me een mooi beroep. Bewust gebruik in dit woord, want ik werd pas later op mijn 17e gegrepen door een preek waardoor ik ontdekte dat ik tot die tijd God nog niet echt kende en dus het ‘predikant wil worden’ nog ontdaan was van diep geloof. Ik volgde de theologie studie in Utrecht en werd op mijn 23e beroepen in Genemuiden. Ik nam het beroep aan omdat ik de overtuiging had dat God mij naar die gemeente riep, daarom ging ik. Zo was het met Genemuiden en zo is het ook met de volgende gemeenten gegaan. Ruim negentien jaar heb ik de Hervormde Gemeente Genemuiden gediend.
U werd als predikant beroepen in Ontario in Canada. Hebt u getwijfeld om te gaan?
Waar ik tijdens mijn ambtsperiode in Genemuiden heel wat beroepen ontving, kon ik voor dít beroep niet bedanken, zoals ik voor andere wel had gedaan. Ook dit verzoek zag ik als door God geroepen worden om ook daar de gemeente te komen dienen en dus was er geen twijfel meer. Dit is een overtuiging die je niet kunt omschrijven, het valt niet uit te leggen. Vergelijk het maar met de vraag wat voel je als je verliefd wordt. Dat zijn onbeschrijfelijke dingen en dat is ook geestelijk zo. Ten diepste is het niet onder woorden te brengen.
We zijn dus in volle overtuiging gegaan. Het was een gemeente van Hollanders die geëmigreerd zijn, waarvan een aantal kerkleden mij nog kenden van Genemuiden. Omdat ik op veel plaatsen in Nederland preekte, was ik geen onbekende. Ook hield ik lezingen voor de SGP en de Gereformeerde Bijbelstichting. In deze kringen raak je dan wel bekend. Ik heb de gemeente in Ontario gediend van 2000-2004. Bijzonder was wel dat we destijds met ons gezin met twee kinderen emigreerden en in 2004 met vijf kinderen weer naar Nederland kwamen. Drie van onze kinderen hebben dus de Canadese nationaliteit.
Hoe hebt u de jaren in Canada beleefd?
Bijzonder, in bepaalde opzichten hetzelfde als hier maar toch ook weer anders. Alles is in het Engels, dat is natuurlijk wennen. Ik preekte op zondag twee keer in het Engels en gaf ook catechisatie in het Engels. De dienst door de week was in het Nederlands en ook de bejaardenmiddag ging in het Nederlands. De ouderen wilden graag weer een Hollandse dag. Voor hen was het Engels soms toch wat moeilijk. Engels in de supermarkt is uiteraard iets anders dan wanneer het over barmhartigheid en gerechtigheid gaat. Ze waren dus blij met een Hollandse middag. Ons verblijf eindigde na vier jaar door een beroep uit Garderen.
U hebt tien jaar in Garderen gediend en met het ontstaan van de PKN Hervormd predikant gebleven.
De gemeente in Garderen is op enkele gemeenteleden na niet overgegaan naar de PKN, maar in 2004 doorgegaan als Hersteld Hervormde Kerk. Ik kwam in 2005 terug uit Canada en heb hier de splitsing niet meegemaakt. Ik ben altijd Hervormd geweest, ben in die kerk gedoopt, heb daarin belijdenis gedaan en ben daarin ook bevestigd. Dus ben ik ook Hervormd gebleven nadat de naam veranderde in Hersteld Hervormd. Ik heb dit op afstand meegemaakt. Toen ik beroepen werd in Garderen was deze splitsing al een feit. In tegenstelling tot Elspeet heeft Garderen geen scheur meegemaakt. Op enkele gemeenteleden na is deze gemeente bijna geheel gebleven in de (Hersteld) Hervormde Kerk. In goed overleg kregen wij de kerk in bruikleen van de PKN met de afspraak dat de PKN-gemeente ook één dienst mocht houden en wij twee diensten hielden op zondag.
Ziet u verschil tussen uw tijd in Garderen en nu in Elspeet?
De mensen zijn niet echt anders, maar ik merk wel dat Elspeet meer een hechte gemeenschap is. In Garderen is de burgerlijke gemeente meer los zand en kerkelijk kwamen de leden vanuit de grote regio en was men rond het Woord wel één, maar afkomstig uit meerdere dorpen ontstond uiteraard minder binding buiten de kerk. Elspeet is afgezien van het kerkelijke een hechte gemeenschap en we hebben het hier uitstekend naar onze zin. Hoewel ik op zich graag in de oude dorpskerk zou preken, ben ik zeker in coronatijd blij met de nieuwe kerk. Door de uitstekende voorzieningen zoals ventilatie kunnen we verantwoord en met vrijmoedigheid kerkgangers toelaten, zonder daarmee principieel regels te overschrijden.
Zijn er nog bijzondere ervaring uit uw lange ambtsperiode?
Wat is bijzonder. Als een preek echt gaat, is het bijzonder. Ik kan geen preek maken, maar moet een preek krijgen. Ik heb zelf ook bijzondere ervaringen bij een preek als ik de boodschap door gegeven krijg van mijn Meester. Ik ben niet meer dan doorgever. Dat ervaarde ik al toen ik als 22-jarige kandidaat voor het eerst preekte in het prachtige Friese dorp Driesum en zo heb ik dat altijd gevoeld.
Ondanks uw veertig jarig ambtsjubileum kunt u nog niet met emeritaat?
Ik mag nog enkele jaren gaan tot 2025. Ik heb nog lang niet het idee aan het eind van mijn periode te zijn. Ik zou mijn geboortedatum in het paspoort wel willen veranderen, maar als we gezond blijven, hoop ik de gemeente nog een tijd te mogen blijven dienen. Op 5 mei staan we even stil bij dit 40-jarig ambtsjubileum tijdens een reguliere doordeweekse dienst, die dan een herdenkingsdienst uit dankbaarheid zal worden”.
AG
Uit de Veluwse Courant van april 2021
