Verhalen van de straat: Molenweg

0
2046

NUNSPEET – In deze rubriek brengen we verhalen over Nunspeetse straten, de geschiedenis, de actualiteit, bijzonderheden en verhalen van bewoners. Kortom alles wat aardig is om te weten over een bepaalde straat in ons dorp. Graag worden we daarbij geholpen door mensen die meer bijzonderheden weten van hun straat. Laat het ons maar weten.


Tijden veranderen, dat geldt zeker voor het aanzicht van steden en dorpen. Overal wordt gebouwd en verandert de omgeving. Dat geldt zeker voor de Molenweg in Nunspeet. De huidige Molenweg is ooit langer geweest en begon al halverwege de Laan. Met de aanleg van de rotonde in de Elburgerweg werd het tracé ingekort. Aan het eind prijkt nog altijd fier molen de Duif. Daarvan wordt al in 1614 melding gemaakt en is ongetwijfeld de oudste molen in de hele regio. Maar een verhaal over de Molenweg komt pas tot leven als aanwonenden ,een boekje open doen’. Daarvoor brengen we een bezoek aan Joop en Grietje Polinder-van Klompenburg op nummer 67. En dan is direct duidelijk dat zij deel uitmaken van de veranderingen. Sinds juni bewoont het echtpaar een prachtig nieuw huis, gebouwd op eigen grond naast hun boerderij op nummer 65. Dit wordt nu bewoond door hun zoon met zijn gezin. Joop Polinder:,,We hadden dit al twintig jaar eerder willen doen, maar kregen geen vergunning, omdat de bestemming ,groen’ was. Na de bouw van de Buntezoom hebben we het nog eens geprobeerd, maar het lukte niet. Toestemming om te bouwen kregen we pas sinds de bouw van Molenbeek, want toen kon de bestemming wel gewijzigd worden. Ons werd geadviseerd om te bouwen ,op maat’, met een doorleefwoning. En die plannen werden direct goedgekeurd.  Nu wonen we prachtig met alles gelijkvloers in een modern huis, zonder gas en met zonnepanelen op het dak, levensbestendig zoals ze dat noemen waardoor we langer zelfstandig thuis kunnen blijven wonen”. 

Boerderij voor achthonderd gulden

Samen aan de keukentafel duiken we het verleden in en neemt Grietje het woord:,,Ik ben geboren aan het Zwolsewegje achter het Dierenziekenhuis. Daar is nu het woonwagenkampje, maar eerder stond daar een boerderij van Joop van de Bunte. Mijn ouders huurden daar een deel van. Toen ik acht jaar was zijn we verhuisd naar de boerderij aan de Molenweg 67. Deze boerderij is gebouwd door mijn opa in 1900 voor een bedrag van achthonderd gulden.  Hij overleed vrij jong en opoe woonde er later met een ongetrouwde broer van mijn vader. Later zijn wij erbij ingetrokken. Vader had daar zes koeien en een paard en was daarnaast rietdekker. Ik was de jongste van vijf kinderen. Ik ging naar de Ds. Van Stuyvenbergschool en daarna volgde ik de huishoudschool aan de Molijnlaan. In mijn vrije tijd vond ik het prachtig om mee te helpen met de dieren. Het was toen heel gewoon dat je na de huishoudschool ging werken en dus ging ik als 15-jarige in de huishouding bij diverse gezinnen, waaronder bij dokter Bruins in Doornspijk in het huis Klarenbeek. Er waren gezinnen bij waar ik 25 jaar in de huishouding heb gewerkt”. 

De Melkrijder

Zoals gebruikelijk in die tijd werden de melkbussen opgehaald om naar de zuivelfabriek te brengen. En dus kwam met regelmaat Joop Polinder over de Molenweg met de melkwagen om de bussen te laden. Wie het initiatief nam wordt niet uitgesproken, maar het vlammetje sloeg wel over want in 1976 trouwde Grietje met haar Joop. Toen hebben ze ook de boerderij gekocht. Het naastgelegen bakhuis is toen bij de woning aangetrokken. Grietje:,,Vroeger was dat het losstaande bakhuis, daar zat je zomers in om niet het hele huis schoon te hoeven maken. Dan zat je gewoon met meerdere mensen om een tafel. Ook als je verkering had zat je met elkaar gewoon in het bakhuis”. 

Werkende moeder

Ze kregen zeven kinderen, zes meisjes en één jongen, die nu dus met het gezin op de boerderij op nr. 67 woont en ze hebben nu 26 kleinkinderen.  Toen de eerste vier kinderen naar school gingen ging Grietje opnieuw een aantal jaren aan het werk in de huishouding. ,,Ik was toen al een moderne werkende moeder, maar zorgde er wel voor dat ik thuis was als de kinderen van school kwamen, want steevast kwamen ze binnen, waar is mama’. Daarna heb ik mijn inwonende moeder verzorgd tot haar overlijden. Dat was afgesproken toen we de boerderij overnamen”.

Veel gereisd hebben Joop en Grietje niet. Joop Polinder:,,Vaak werden de vakanties in Zeeland doorgebracht in vakantiewoningen of studio’s in Westkapelle en Vrouwenpolder Dan kregen we een busje mee van Roelofsen, het bedrijf in grondwerken waar ik werkte. Meestal ging er een gasstelletje mee om onderweg een pannetje met soep op te warmen en gingen we lekker onderweg picknicken. Zeeland is een prachtige provincie waar je volop kunt fietsen door het polderland of de duinen. Of we gingen met de fietspont van Vlissingen naar Breskens. Ook daar is het een prachtige omgeving om te fietsen”.  

Een uitzondering was de vakantie met één van de kinderen en hun gezin naar Tsjechië. Die vakantie zullen ze nooit meer vergeten. Een vakantiehuis met een wasmachine en drooglijn. De was werd te drogen gehangen, maar toen dat weer binnen zou worden gehaald was de drooglijn bijna leeg. Zegt dochter tegen moeder:,,Heb jij een deel van de was binnengehaald? Nee hoezo. Nou er hangt weinig meer aan de lijn”. Blijkt dat een groot deel gestolen was. Joop:,,Aan het eind van de vakantie hebben we nog weer een paar niet noodzakelijk spullen opgehangen en ja hoor, ook dat was de volgende morgen verdwenen”. 

Inmiddels behoren Grietje en Joop Polinder tot de senioren en hebben op eigen grond een prachtige woning laten bouwen. Joop:,,Het stuk grond dat we hadden was gewoon te groot om bij te houden. Eén kavel hebben we dus zelf bebouwd, de andere kavel hebben we verkocht. Ook daar staat nu een mooi en modern huis”. En zo is ook dit stukje Molenweg flink veranderd. Ook aan de overzijde van de weg zijn een aantal prachtige woningen verrezen en iets verder de geheel nieuwe wijk Molenbeek. Grietje:,,Nu ben ik eraan gewend, maar eerst vond ik het niks. We raakten ons uitzicht helemaal kwijt. Tot dan keken we vanuit de kamer naar de Elburgerweg. Je zag de eekhoorns, de haasjes en wat niet allemaal als je ’s morgens zat te ontbijten. Dat uitzicht mis je. Nou ja die mensen moeten ook wonen en het is een mooie wijk geworden. Mooi ruim opgezet en niet op elkaar gepropt. Wij genieten nu van onze eigen stek, alles gelijkvloers en van alle gemakken voorzien. De Molenweg is veranderd, maar wij zijn ook mee veranderd en zo is het goed”. 

Uit de serie ‘Verhalen van de straat’ van de Veluwse Courant.
AG