Afgelopen zaterdag hervatte Nunspeet de competitie met een uitwedstrijd tegen en in Woudenberg. Bij aanvang van de wedstrijd bezette Nunspeet de tweede plaats op de ranglijst met 1 punt achterstand op koploper Roda 46 uit Leusden.
Het werd een wedstrijd die weinig hoogtepunten bracht voor het team van Werner Pluim. In de eerste helft waren de meeste kansen voor de thuisploeg, in de 26e minuut kwam de 1-0 voorsprong voor Woudenberg dan ook verdiend op het scorebord.
Door deze achterstand schakelde Nunspeet een versnelling hoger en het duurde dan ook niet lang voordat de gelijkmaker genoteerd kon worden. Jonathan van t Hof wist met een schitterend schot van buiten de zestienmeter de 1-1 te noteren. Dit was ook de ruststand.
Na de rust nog steeds een tegenvallend Nunspeet en een aanvallende thuisploeg die niet echt gevaarlijk wist te worden. Het was dan ook Nunspeet aanvaller Joep Banse die na een individuele actie Nunspeet op een schitterende wijze op voorsprong wist te schieten, 1-2.
Met deze kostbare 3 punten leek Nunspeet huiswaarts te keren tot ver in blessuretijd de bal bij keeper Jardi Niebeek uit te handen werd getikt en Woudenberg, ondanks hevige protesten van alles wat Nunspeet was, de gelijkmaker wist binnen te schieten.
Zaterdag moet Nunspeet opzoek gaan naar de eerste competitieoverwinning van 2025, op eigen sportpark komt vv Lunteren dan op bezoek aanvang 15:00 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Twee gezichten.
Zaterdag speelde Nunspeet uit tegen vv Woudenberg de eerste wedstrijd na de winterstop en dat was tevens het laatste duel van de eerste competitiehelft van dit seizoen.
Zo halverwege een moment van evaluatie en retrospectie. Die terugblik levert enkele veelzeggende feiten op.
Een blik op de ranglijst leert dat Nunspeet goed in de top meedraait. Momenteel heeft het team zich samen met VRC op een tweede plaats genesteld, waarbij het doelsaldo voor de Veluwenaren iets beter uitpakt. Koploper Roda ’46 vergaarde evenveel punten, doch deed dat in een wedstrijd minder.
Het is dus erg dringen aan de top van de ranglijst. Dat belooft een spannende tweede seizoenshelft te worden. De eerste periodekampioen is nog niet bekend. Daarvoor moet Roda ’46 eerst de afgelaste wedstrijd tegen NSC inhalen. Bij winst of bij een remise pakt Roda ’46 de titel, bij verlies gaat Nunspeet er met die titel vandoor. Afwachten is dus het devies.
De Blauw-Gele, en soms de Stella-Rode, equipe scoorde tot nu toe 28 maal. Liefst twaalf spelers veroverden een stek op de topscorerslijst, met een heus trio aan de top.
Drie aanvallers, te weten Patrick Visser, Jonathan van ’t Hof en Joep Banse scoorden elk vijf maal.
Zij verrichtten hun aanvallende taak naar behoren. Ook afgelopen zaterdag in Woudenberg zorgden de vleugelspitsen Van ’t Hof en Banse zeer fraai voor de Nunspeetse productie.
Die treffers maakten veel goed daar beiden, zeker voor de rust, nauwelijks hun verdedigers het nakijken gaven. De creativiteit was overigens bij het gehele team niet het beste onderdeel van het spel. Na het keren van de helften liet Nunspeet wat meer frivoliteit zien.
In het begin van de strijd speelde Woudenberg zich naar een aantal riante mogelijkheden.
Gelukkigerwijs hadden de vijandelijke schutters hun vizier maar matig afgesteld zodat de schoten net geen doel troffen. De kansen voor Nunspeet waren op minder dan één vinger te tellen.
Dat Nunspeet met gelijke stand van 1-1 thee mocht gaan drinken was al een meevaller. De voorsprong daarna was een prima opsteker en zeker niet onverdiend. Nunspeet trachtte die voordelige stand naar huis te spelen maar werd met een zeer frustrerend slot geconfronteerd.
In 95e (!) minuut leverde Woudenberg een volkomen ongevaarlijk en uitzichtloze lange bal af op de Nunspeetse helft. Doelman Jardi Niebeek sleepte met de voet de bal binnen het strafschopgebied en raapte direct de bal op die daarna uit zijn handen werd getikt. Dit althans volgens de lezing van de doelman en van spelers en toeschouwers die dicht bij de onheilsplek bivakkeerden.
De arbiter zag het helaas helemaal anders en promoveerde de eenvoudig binnengeschoven bal tot een legitieme treffer die Nunspeet van twee kostbare punten beroofde.
Of de ingreep van de doelman halfslachtig was, zal altijd een punt van discussie blijven.
Er waren andere opties. De bal had in de tweede ring gekund of de keeper had zich voor de veiligheid met het volle lijf op de bal kunnen storten en al liggend de tijd kunnen uitspelen.
Maar goed, gedane zaken vragen om betere zaken in de toekomst.
Een punt van verontrusting is de thuis- en uitbalans van Nunspeet. De supporters die Nunspeet alleen op ‘De Wiltsangh’ bezoeken zien een onvervalste kampioenskandidaat. Alle wedstrijden werden in winst omgezet. Voor de trouwe supporters die Nunspeet op vreemde velden zien acteren, aanschouwen echter een degradatiekandidaat. Alleen de eerste twee uitwedstrijden werden gewonnen, daarna volgden er vijf uitduels zonder winst. Met recht een uitwedstrijdensyndroom!
Kom daar maar eens vanaf. Op deze wijze is promotie ver weg.
Ook de hoekschoppen blijven een uiterst zwak punt. Na 61 toegekende corners tot op heden zag het publiek daaruit slechts één schamele treffer ontstaan. De gevleugelde uitspraak van ‘er een corner uitslepen’ is bij Nunspeet een monster zonder enige waarde.
In de eerste seizoenshelft regende het ook gele kaarten. Oliedom en heel frustrerend zijn de niet-spelgerelateerde boekingen, dat wil zeggen de praat-, gebaartjes- en onvoldoende afstandboekingen. Volkomen onnodig en in vele gevallen onvolwassen.
Zo staan in de komende wedstrijd tegen Lunteren door die kaarten Joep Banse en Dennis van der Wal niet binnen de lijnen maar er langs. Twee steunpilaren minder.
Overigens waren zaterdag Dennis van der Wal en Noah Mulder de beste spelers aan Nunspeetse zijde. De inzet en enorme sprongkracht van de kleine Van der Wal was opmerkelijk evenals het enorme loopvermogen en het goede positioneren van Noah Mulder. Puike prestaties.
Het advies en het devies voor het vervolg van de competitie:
‘Win ook uitwedstrijden en scoor meer uit hoekschoppen!’
Dan gloort er perspectief.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
Comments are closed.