In de nieuwe rubriek ‘Toen en Nu’ laten we Nunspeters en oud-Nunspeters terugkijken aan de hand van een oude foto die in onze archieven is opgedoken.
T’HARDE – Op de foto van toen, gemaakt in 1987, zien we Herma Reezigt, behangen met tientallen medailles. Medailles die ze allemaal behaalde met haar deelname aan de Avondvierdaagse. De in Hulshorst geboren Herma heeft op heel veel vlakken haar sporen achter gelaten. ,,Ik had in Hulshorst een wandelclub opgericht en heb die 25 jaar geleid. Met die kinderen deed ik mee aan de Avondvierdaagse. Nederland. Ik reed een busje met kinderen, bijvoorbeeld naar Soest of Oosterbeek en dan gingen we met zijn allen wandelen. Ik kan me nog goed herinneren dat als één kind zei dat ie moe was, de rest ook meteen begon te zeuren dat ze moe waren’’, lacht ze.
Op de foto van nu zien we Herma weer, haar speciale trui behangen met nog meer medailles. Het zijn er zoveel dat ze er niet eens allemaal op kunnen. Een aantal medailles moet het doen met een plek in een lade. ,,In totaal heb ik 69 keer de avondvierdaagse gelopen, en daarna deed ik nog een aantal mee met een scootmobiel’’, vertelt ze. De sportieve Herma heeft enkele jaren geleden een nieuwe heup gekregen en kampt met nog meer gezondheidsproblemen. Op eigen benen de avondvierdaagse volbrengen zit er voor haar helaas niet meer in.
Als we terugblikken op de afgelopen 34 jaar vormen de beroepen en hobby’s van Herma een bonte caleidoscoop van de meest uiteenlopende bezigheden. Herma somt een aantal ervan op: ,,Ik heb in Hulshorst een drumband opgericht en gaf gitaarles en keyboardles. Ik heb zelfs nog een tijdje leerlingen gehad in een gebouwtje aan de Heemskerklaan in Nunspeet. Ik speel zelf ook accordeon en wekelijks komt er hier nog iemand om bij mij aan huis accordeon les te krijgen. Helaas heb ik niet genoeg kracht meer in mijn armen om zelf te spelen’’, verzucht ze. ,,Had ik al gezegd dat ik in Hulshorst ook de lampionnenoptocht organiseerde?’’, vervolgt ze. De opsomming gaat verder: ,,Ik organiseerde soundmixshows in Apeldoorn en Hulshorst, ben gediplomeerd gewichtsconsulente, won uit 25 deelnemers een snertwedstrijd in Groningen, vormde met Joop een zingend duo en heb een cursus fitness gedaan.’’ Herma pauzeert even om vervolgens vrolijk verder te gaan met haar opsomming waarbij de volgorde volkomen onbelangrijk is, het is maar wat haar het eerste te binnen schiet. ,,Ik ben 44 jaar lid van de vogelvereniging geweest. Ik heb met mijn Gouldamadines veel prijzen gewonnen. Dat zijn prachtige tropische vogels met allerlei felle kleuren. Momenteel heb ik geen vogels meer, maar ik ben wel lid van de vogelvereniging in Elburg. Dan heb ik nog een cursus doktersassistente gedaan, ik heb acht jaar in de bejaardenzorg gezeten, bezocht de Grafische school in Utrecht en werkte tot aan mijn pensionering 30 jaar als burger bij de Landmacht in Harderwijk.’’
Het wordt even stil, maar na een flinke teug adem gaat Herma verder: ,,Ik kon bij de Landmacht meer verdienen als ik voertuigen kon besturen, dus heb ik mijn motorrijbewijs gehaald en volgde ik een tankopleiding. Daarvoor moest ik naar Amersfoort en ik herinner mij nog dat ik de eerste dag met de tank over een spoorbrug moest rijden en vervolgens heel diep naar beneden moest. Ik heb gewoon volop gas gegeven. Naast de tank heb ik ook op allerlei busjes, zoals het Rode Kruisbusje gereden. Na mijn pensionering heb ik nog steeds jaarlijks mijn EHBO diploma bijgehouden.’’ Het houdt maar niet op want Herma blijkt ook nog professioneel getimmerd en gemetseld te hebben en bewaart haar liefde voor vliegen voor het laatst: ,,In Teuge heb ik drie á vier jaar heel veel gevlogen en les gehad. Ik wilde mijn vliegbrevet halen en ging elke veertien dagen op les. Uiteindelijk heb ik wel mijn theorie gehaald, maar ben ik niet afgevlogen.’’ O ja, Herma is tussendoor ook nog in de handhaving werkzaam geweest. ,,Ik moest de Zandenplas en de Heerenstraat in Emst bewaken’’, zegt ze.
Terugkijkend op haar veelbewogen leven lukt het Herma niet om één aspect daarvan als het leukste of interessantste te benoemen. ,,Alles wat ik deed, vond ik leuk’’, zegt ze met stelligheid.
Herma brengt haar dagen tegenwoordig door op haar eigen tempo. Met hulp in de huishouding, de mensen van Icare en iemand die haar wekelijks helpt met haar administratie kan ze zich nog zelfstandig redden. Herma zucht: ,, Ik wil nog van alles, maar ben zo moe. Ik breng mijn dagen door voor de beeldbuis, waar ik graag kijk naar de Rijdende Rechter en Handhaving 112. En op zondag natuurlijk muziek op Radio Oost.’’
Door Ank Herstel
Uit de serie ‘Vroeger & nu’ van de Veluwse Courant
