Nunspeet wint opnieuw

1
1752

NUNSPEET – Afgelopen zaterdag speelde Nunspeet op een druk bezocht sportpark de Wiltsangh tegen vv Scherpenzeel. In Scherpenzeel werd er met maar liefst 4-1 verloren. Bij Nunspeet is er inmiddels veel veranderd, onder leiding van interim trainer Lucas Hoekman werd er de laatste drie wedstrijden niet meer verloren. Zou Scherpenzeel het volgende slachtoffer van Nunspeets wederopstanding worden?

Nunspeet begon slap aan de wedstrijd, onnodig balverlies leidde direct tot kleine kansen voor de gasten uit Scherpenzeel. Het duurde tot de 9e minuut voordat Ceyar uit een snelle aanval de 0-1 voor Scherpenzeel liet aanteken. Dit was een signaal voor Lukas Hoekman om het jeugdige Nunspeet aan te sporen om meer druk naar voren te zetten en de Scherpenzeel verdedigers geen ruimte meer te geven. Het spelbeeld kantelde vanaf dit moment. Nunspeet wist een aantal goede mogelijkheden te creëren, zo waren Job Hoogedoorn, Lars Wetering en Marnix Tissingh dicht bij de gelijkmaker.

Het duurde tot de 24e minuut voordat de 1-1 kon worden genoteerd. De snelle Jonathan van’t Hof werd door Scherpenzeel keeper, Coen Uyterwaal, in kansrijke positie onderuit gehaald. Lars van Wetering wist met dit buitenkansje vanaf 11 meter wel raad en scoorde vanaf de penaltystip. Nunspeet bleef continu druk zetten op de verdediging van Scherpenzeel en bleef kansen creëren op een verdiende voorsprong.

De 2-1 volgde net voor rust, door goed drukzetten van Enes Keklikoglu kwam de bal in bezit van Patrick Pluim die vervolgens Marnix Tissingh aan speelde. Zijn schot, vanaf de rand van het strafschopgebied, verdween in de kruising en liet de Scherpenzeel keeper opnieuw kansloos. Nunspeet dacht met voorsprong te gaan rusten en zocht zelfs enthousiast naar een derde treffer. Met veel blauw gele spelers voor de bal. Slordig balverlies op de helft van de tegenstander gevolgd door een snelle counter zorgde toch voor een 2-2 ruststand en teleurgestelde spelers.

Na de rust startte Nunspeet agressief, dit bleek de perfecte manier om Scherpenzeel te verslaan. In de 52e min. kwam een voorzet, vanaf links, van Jonathan van ’t Hof uiteindelijk voor de voeten van Patrick Pluim. Het schot van Pluim werd onderweg door Job Hoogedoorn van richting veranderd, waardoor de keeper kansloos was en de 3-2 een feit. Uit een vrije trap van Lucas Pelgrum bracht Marnix Tissingh in de 60e minuut met een kopbal de 4-2 eindstand op het scorebord.

In de nabeschouwing vertelde Lucas Hoekman tevreden te zijn over de inzet van de spelers. Inzet en spelbeeld stemden Lucas tot tevredenheid. Vooral het grootste deel van de tweede helft speelde Nunspeet een goede wedstrijd, dit geeft vertrouwen voor de komende twee cruciale wedstrijden tegen respectievelijk asv Dronten en in de laatste thuiswedstrijd tegen Enter Vooruit op zaterdag 18 mei a.s..

Zaterdag 4 mei a.s. speelt Nunspeet om 14:30 uur in Woudenberg tegen vv Woudenberg.

Opstelling Nunspeet:
Henrico Abma, Ennes Keklikoglu [53e min. Gieljan Tissingh], Andrew Galea, Marco Drost, William Huenestein, Patrick Pluim, Marnix Tissingh, Lucas Pelgrum, Job Hoogedoorn, Lars van Wetering [81e min. Lars Polinder] en Jonathan van ’t Hof [67e min. Karim Mulder]

Opstelling De Merino’s:
Coen Uyterwaal, Jacco v/d Brink, Bjorn Cuperus, Edwin Aben, Sven van de Harst 67e min. Douwe Bult], Tevfik Ceyar, Ali Edan, Nehkomi Veldt, Dittgher Aarsen, Rinke Rozema en Michel de Kruif 

Scoreverloop:
  9e min. 0-1 Tevfik Ceyar
24e min. 1-1 Lars van Wetering (strafschop)
43e min. 2-1 Marnix Tissingh
44e min. 2-2 Dittgher Aarsen
52e min. 3-2 Job Hoogedoorn
60e min. 4-2 Marnix Tissingh

Gele kaart:
Nunspeet: Jonathan van ’t Hof en Karim Mulder
Scherpenzeel: Coen Uyterwaal en Ali Edan

1 REACTIE

  1. Bijstandsgezin omarmt pulsvisser.

    Zoals bekend hebben de EU-lidstaten recent een verbod ingesteld op pulsvisserij.
    Pulsvissen is een methode waarbij met elektrische stroomstootjes de vissen die inactief op de zeebodem liggen aanzet om in actie te komen. Vooral op Urk is die beslissing hard aangekomen daar de Urker vissers met deze methode grote financieel-economische successen binnenhaalden.
    Nu is er een Urker, Lucas Hoekman, die het verbod aan zijn voetballaars lapt. Sinds hij bij VV Nunspeet de roerganger en verantwoordelijke scheepskapitein is, geeft hij een nieuwe maatslag of puls aan. Deze impuls heeft er toe geleid dat de mentaal ingedutte Nunspeetse selectie weer enigszins gereanimeerd lijkt. De animo is weer volop aanwezig.

    Hoewel de toestand van de Veluwse voetbalpatiënt zorgelijk blijft, kan de beademing worden gestaakt, de infusen worden afgekoppeld en de pijnlijkste hechtingen worden verwijderd.
    De hersteloperatie lijkt voorlopig geslaagd en Nunspeet kan weer zonder krukken rechtop staan en nu revaliderend verder werken aan volledig herstel van het 1e-klasserschap.
    Zoals bij elk herstel krijgt men altijd hier en daar met een kleine terugval te maken, doch per saldo kan na elke wedstrijd een verbeterde toestand worden opgetekend.

    Zo ook zaterdag tegen Scherpenzeel. Het duurde even voordat de blauw-gele brigade de pyjamajas voor het voetbalshirt verruilde. Daar was eerst een tegentreffer van Scherpenzeel als impuls voor nodig. Daarna zag de aanhang het vertrouwen groeien en het voorwaartse elan kreeg steeds meer vorm. Nog voor de pauze kon de Scherpenzeelse doelman een duo treffers uit zijn net vissen.
    Dat herhaalde zich na de helftwisseling, zodat Nunspeet net als vorige week met een kwartet voltreffers en de volle winst van de verdiende warme douches kon gaan genieten.

    Een andere parallel met de vorige strijd was dat Marnix Tissingh opnieuw tweemaal de bal binnen het vijandelijke kader deponeerde. Onder de nieuwe coach ontpopt hij zich als een top-binnentikker en binnenknikker.
    De aan het begin van de het seizoen binnengehaalde scherpschutter Lars van Wetering kan de verwachtingen nog niet waarmaken. Met volle inzet en overgave tracht hij het tij te keren en wellicht dat door zijn beweeglijkheid en positiewisselingen er in de vijandelijke verdediging een vacuüm wordt getrokken waarin zijn ploeggenoten kunnen opduiken om doeltreffend af te ronden.
    Van af de elfmeterstip schoot hij overigens onberispelijk het ronde leer hoog in het bollende dak.

    Van de twee andere voorwaartsen, Jonathan van ’t Hof en Job Hoogendoorn, kreeg de eerstgenoemde met een stugge verdediger van doen. Toch glipte hij enkele malen gevaarlijk langs zijn bewaker en zorgde daarmee voor de gewenste dreiging. Hij ontpopt zich als een vliegensvlugge horzel die steeds opnieuw diep in de huid van zijn rivalen tracht door te dringen.
    Job Hoogendoorn, die zich overigens deze keer naar het arbitrale trio voorbeeldig gedroeg, penetreerde herhaaldelijk met de bal kort aan de voet in de vijandelijke linies. Zo spelend is hij van onmisbare waarde.
    Verder neemt het aantal tegentreffers af en dat mag de verdediging, die bestaat uit een mix van ervaring (Drost en Huenestein)) en talentvolle jeugd (Galea en Keklikoglu) complimenteus worden aangerekend. Zaterdag vormden ze een smaakvolle cocktail waarvan met genoegen genipt mag worden. De tendens blijft vooralsnog positief, zowel in defensief als in offensief perspectief.

    Met deze laatste zege heeft Nunspeet weer de regie over het eigen lot hernomen.
    Nog drie cruciale duels rijzen er aan de kim op. Een trio confrontaties, die allesbeslissend zullen worden.
    Toch: drie matches, drie zekerheden!
    De eerste zekerheid is dat bij nog één overwinning rechtstreekse degradatie niet meer mogelijk is.
    Bij twee zeges is de garantie binnen dat er zelfs geen nacompetie nodig is om te overleven.
    Mocht er zowaar driemaal gewonnen worden dan kan er opdracht gegeven worden voor het vervaardigen van een standbeeld voor Lucas Hoekman, die dan als de meervoudige El Salvador in annalen van de clubhistorie kan worden bijgeschreven.

    Zo is het aanzien van het Nunspeetse eliteteam in korte tijd veranderd van een armlastig bijstandsgezin naar dat van een grootverdiener. Als een verwaarloosde hond scharrelde Nunspeet rond de rijk gevulde tafels en leefde slechts van de kruimeltjes die van het tableau werden geveegd. Nu zit men zelf aan en vult het lijf gulzig met kapitale wedstrijdpunten.
    Het gevaar van kapitalisme in het algemeen is dat er snel weer individualisering optreedt.
    Daar moet voor gewaakt worden worden. Als een hecht blok opererend, met linies dicht op elkaar, met een gestaffelde verdediging en onderlinge samenhang is de huidige status tot stand gebracht.
    Homogeniteit en opofferingsgezindheid moeten de spelers blijvend verbinden.
    Alleen dan kan het succes gecontinueerd worden. Verslappen leidt tot misstappen.

    Maar let op:
    Elke misstap brengt de crisis weer terug die we nu net overwonnen lijken te hebben.
    Zij die weigeren te stoppen met doorvechten komen het dichts bij winnen en overleven!
    Dus: ‘Blijf doorvechten voor het blauw-geel’.

Comments are closed.