Afgelopen zaterdag stond er een ware alles-of-niets-wedstrijd op het programma in Hierden. Voor de thuisploeg betekende verlies degradatie, voor Nunspeet lonkt promotie. De belangen waren groot – en dat was te merken. Al vroeg op de dag kwam er een ware blauw-gele volksverhuizing op gang. De selectie van Nunspeet werd bij vertrek feestelijk uitgezwaaid met vuurwerk, gevolgd door een indrukwekkende stoet supporters richting Hierden. De sfeer zat er al vroeg in.
Sterke start, snelle voorsprong, de ambiance op Sportpark Mheenzicht was indrukwekkend. Zowel het thuispubliek als de meegereisde Nunspeetse aanhang zorgden voor een kolkende sfeer. Nunspeet begon fel en zette Hierden direct onder druk. Aanvoerder Adi Draganovic liet zich gelden, iets te enthousiast, wat hem al in de openingsminuten een gele kaart opleverde. Maar de toon was gezet. Na nog geen tien minuten volgde het eerste grote moment: een inzet van Nunspeet werd door Ewout Mulder, verdediger van Hierden, met de hand van de lijn gehaald. Scheidsrechter Van der Lei kon niet anders dan een rode kaart trekken en de bal op de stip leggen. Marnix Tissingh bleef koel en schoot de 0-1 binnen.
Met een man meer en een voorsprong op zak speelde Nunspeet volwassen. De verdediging gaf niets weg en uit een corner was het opnieuw Tissingh die raak kopte: 0-2. Met deze comfortabele voorsprong gingen beide ploegen rusten.
In de tweede helft probeerde Hierden nog iets te forceren, maar verder dan enkele afstandsschoten kwam de thuisploeg niet. Nunspeet bleef gevaarlijk in de counter en vijf minuten voor tijd was het invaller Asse Visscher die de wedstrijd definitief besliste: 0-3. Wat volgde was een waar blauw-geel volksfeest op en rond het veld. Met deze overwinning plaatst plaatst zich voor de finale, voor promotie naar de 1e klasse, van de nacompetitie
Nog één stap te gaan. Op naar promotie!
Op zaterdag 7 juni zal Nunspeet aantreden tegen een oude bekende: Roda ’46 uit Leusden. In de reguliere competitie werd er twee keer verloren van deze tegenstander, dus de ploeg van trainer Werner Pluim is gebrand op revanche. De finale wordt gespeeld op neutraal terrein. Hou de communicatiekanalen van vv Nunspeet in de gaten voor de definitieve locatie en aanvangstijd.
waar speelt Nunspeet nu echt tegen, volgens dit verslag tegen Roda 46, maar volgens een voetbal site tegen AZC
Roda heeft na strafschoppen gewonnen van AZC; dus het zal tegen Roda ’46 zijn. Tijd voor revanche!!
Roda 46. (zie wedstrijdverslag website AZC Zutphen)
Nunspeet speelt op neutraal terrein de finale tegen Roda’46.
De kans dat dit gebeurt in Putten bij SDCP is het grootst. Staat nog niet definitief vast!
Putten is als locatie nu definitief.
Aanvang 15.00 uur!
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Op de laatste lentedag, lekker in de zon.
Er zijn van die wedstrijden die heel belangrijk zijn, gewonnen moeten worden, maar voorlopig nog niets opleveren. Een ‘niets-of-misschien-iets-wedstrijd’. Een dergelijk duel stond er afgelopen zaterdag voor vv Nunspeet op de rol. In deze eerste ontmoeting van nacompetitie stond Nunspeet tegenover een buurman die de strop al omgehangen had gekregen en vurig hoopte dat niemand het krukje onder de galg zou wegschoppen. Het was aan Nunspeet om die sportieve executie te voltrekken. In dat geval zou Nunspeet in een volgend duel een uitgelezen kans krijgen om alsnog te promoveren na het missen van het kampioenschap.
Uit naar Hierden, voorzeker geen gemakkelijke opgave. De statistieken uit het verleden wezen niet in een gunstige richting voor Nunspeet. In de dagen voorafgaande aan het treffen werd het vuur al behoorlijk aangewakkerd. Op de sociale media lieten beide supportersgroepen zich niet onbetuigd.
Het beloofde dan ook een spannende, zinderende en emotievolle strijd te worden, waarvan het resultaat lang onduidelijk zou blijven. Wie was het best voorbereid en in staat de rust te bewaren?
Alles en iedereen was er klaar voor. Prachtig weer, veel toeschouwers, spandoeken, rookgordijnen en knallend vuurwerk. Het bloedstollende evenement kon beginnen.
Hoe anders verliep het!
Van acquit af lag het initiatief bij Nunspeet. Met gevarieerd aanvalsspel en met een stevig 5-mans-slot op de deur werd Hierden in toom gehouden. De tactiek van Hierden was overduidelijk. Men trok zich terug op eigen helft en trachtte met snelle uitvallen, vooral over de linkervleugel, de Blauw-Gele defensie te verassen. Deze tactische variant kon al na tien minuten in vuilnisbak.
Uit een hoekschop kopte Hermen Dam de bal buiten het bereik van de doelman richting het doelvlak.
Verdediger Ewout Mulder nam de taak van de keeper onreglementair over en sloeg de bal voor de doellijn weg, met een rode kaart en een Nunspeetse penalty tot gevolg.
Routinier Marnix Tissingh voltrok het vonnis. Na ruim een half uur herhaalde hij zijn doeltreffende actie. Met een geplaatste kopbal tekende hij voor de 0-2. Scoren met het hoofd is uitzonderlijk bij Nunspeet.
Over het verdere verloop kunnen we kort zijn. Met deze voorsprong en tegen een gekortwiekte opponent speelde Nunspeet zakelijk en doelmatig de wedstrijd uit, zonder tot groots voetbal te komen. De kwaliteit van de Hierdense spelers was ontoereikend om het Nunspeet echt moeilijk te maken. De vleugelspelers Joep Banse en Jonathan van ’t Hof mochten zich langs de lijn vermaken met mooie passeeracties. Spits Patrick Visser werkte hard om tot scoren te komen doch kwam op enkele cruciale momenten net een lange teen te kort. Toen hij wel scoorde werd de treffer onterecht geannuleerd. Kort voor het eindsignaal strafte invaller Asse Visscher slap en naïef verdedigen resoluut af. Zo werd Nunspeet verdiend en relatief eenvoudig winnaar van deze belangrijke en zwaarwegende derby.
De buit was binnen en het feest kon beginnen. Voor de Nunspeetse aanhang, waaronder veel jeugd, kon het geluk en de voldoening niet op. In opperste staat van plezier werd er een piramide van juichende spelers en supporters opgebouwd. Het bouwwerk brokkelde feestend af en iedereen kwam weer met de voetjes op de grond. Dat is ook nodig, het is nog geen tijd om te zweven!
Nunspeet duwde weliswaar Hierden terug naar een lager niveau maar dat was niet het hoofddoel, hoewel voor sommige supporters leedvermaak ook prima vermaak is. Het was de enige manier om zicht op promotie in het Jubileumjaar te houden.
Nu de finale tegen Roda ’46 uit Leusden. Een berg die zwaar te beklimmen val. Deze tegenstander ontmoette Nunspeet in de huidige competitie ook al. Tweemaal incasseerde Nunspeet een nederlaag. Nu breekt het moment aan voor een omkering. Deze ene wedstrijd gaat het gezicht van dit seizoen bepalen. Bij winst en dus promotie, worden de herinneringen aan de teleurstellende tweede competitiehelft volledig weggewist. Een verliespartij zal de terugval stevig accentueren en moet de zomer morrend moeten worden overgestoken. Praten we komende zaterdagavond over falen en een gemiste kans of rolt de euforie het dorp binnen?
Er zijn nogal wat belangrijke spelers die volgend seizoen geen deel meer uitmaken van de selectie, vanwege vertrek of een keuze voor een lager elftal.
Zo verdwijnen de acteurs Enes Keklikoglu, Bram van de Worp, Dean van Ooijen, Dennis van der Wal, Marnix Tissingh, Max Jansen en Adi Draganovic uit het Nunspeetse theater.
Aan hen, voor zover ze in actie komen, de indringende oproep en de finale en alles bepalende opdracht:
‘LAAT NUNSPEET IN DE EERSTE KLASSE ACHTER!’
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’
De oproep en opdracht in de laatste zin van de column lijkt mij ook van toepassing op eveneens vertrekkende trainer Werner Pluim. Een promotie zou prima op zijn palmares en cv staan.