Nunspeet is er zaterdag niet in geslaagd om de volle buit mee naar huis te nemen in de uitwedstrijd tegen De Merino’s. Ondanks een vroege voorsprong eindigde het duel in een 1-1 gelijkspel.
In de thuiswedstrijd in november boekte Nunspeet nog een overtuigende 7-1 overwinning op De Merino’s. Deze keer troffen beide ploegen elkaar in andere omstandigheden: De Merino’s stond voorafgaand aan de wedstrijd op de zesde plek, met slechts vier punten achterstand op Nunspeet en bovendien een wedstrijd minder gespeeld.
De ploeg uit Nunspeet begon sterk en kwam al in de 9e minuut op voorsprong dankzij een treffer van Joep Banse, die raak kopte uit een fraai indraaiende corner. Wat volgde was een wedstrijd waarin De Merino’s het initiatief overnam en Nunspeet flink onder druk zette.
Na een uur leek Asse Visscher de marge te verdubbelen na een snelle uitbraak, maar zijn treffer werd wegens buitenspel afgekeurd. In de 83e minuut kreeg De Merino’s alsnog loon naar werken. Een vrije trap leidde tot een omstreden handsbal in de muur, waarna scheidsrechter David Maestre Rocha de bal op de stip legde. Gino Dix faalde niet en schoot de gelijkmaker binnen: 1-1.
Door het gelijke spel blijft Nunspeet in de race, maar laat het wel belangrijke punten liggen in de strijd om de bovenste plaatsen.
Nunspeet speelt op zaterdag 17 mei niet en heeft daarmee een rustweekend. Op zaterdag 24 mei wacht de volgende uitdaging met een thuiswedstrijd tegen vv Woudenberg. De aftrap op sportpark De Wiltsangh is om 14:30 uur.
Keizerlijke Beschouwingen, een column.
Doemscenario ligt klaar.
VV Nunspeet mag zich gelukkig prijzen dat de harde supporterskern van de club heel zachtaardig en vergevingsgezind van aard is. Dit in tegenstelling tot menige andere voetbalclub.
Anders hadden we dit voorbije weekeinde bij De Merino’s in Veenendaal spreekkoren gehoord, witte zakdoekjes zien wapperen en was de spelersbus bij ‘De Wiltsangh’ opgewacht door zwaar teleurgestelde supporters die spelers en staf ter verantwoording hadden geroepen.
Gelukkig gaat het er bij onze verenging milder en barmhartiger aan toe. De grootste kwaliteit van de Blauw-Gele aanhang is dat ze zich snel bij de zoveelste teleurstelling neerleggen.
De Nunspeetse elite-elf heeft niets meer te bieden. Het is terug gevallen in oersaai en foeilelijk catenacciovoetbal. Elke frivoliteit is uit het spel verdwenen. Aanvallend zit het al maanden muurvast. ‘Creativiteit’ kunnen de voorwaartsen wellicht nog wel foutloos schrijven maar niet meer op de groene mat leggen. Balvastheid is een loos begrip, een man uitspelen een natte droom, flitsend combineren een onuitvoerbaar doel. Om het aantal gecreëerde Nunspeetse doelkansen te tellen zijn een duim en een pink al toereikend. De staf tracht met kunstgrepen de totale aanvallende machteloosheid te bestrijden. Zo werd zaterdag verdediger Dennis van der Wal ook naar het front gestuurd maar het effect daarvan was te verwaarlozen. Aanvallend gevaar stichten is een begrip uit de voorbespreking dat daarna in de kleedkamer achterblijft. Er lijkt geen medicijn voorhanden tegen de chronische kwaal van incompetentie en kwaliteitstekort.
Door een gelukkige treffer van Joep Banse kwam Nunspeet op voorsprong, door een ongelukkige tegengoal kwam de gelijkmaker op het scorebord. Dat deze stand uiteindelijk ook de eindstand werd is even verwonderlijk als onverdiend. Nunspeet werd niet alleen van het kastje naar de muur gecombineerd maar zelfs van de keuken naar de badkamer en van het toilet naar de vliering.
Nunspeet werd als een natte dweil het gehele Veenendaalse huis doorgesleurd. Slechts omdat De Merino’s hun combinatiespel te ver doorvoerden en niet accuraat en doeltreffend tot afronding kwamen, bleef Nunspeet een nederlaag bespaard. Daarnaast mogen we de heldenrol van doelman Jardi Niebeek niet vergeten; hij pareerde met spectaculaire zweefduiken en razendsnelle reflexen enkele linkse en rechtse hoeken die Nunspeet volledig knock-out hadden kunnen slaan.
Nunspeet is een bolwerk van naïviteit geworden. ‘Het zal wel goed komen’, is kennelijk de gedachte die door de hoofden danst. Nunspeet slaapt en droomt, terwijl persisterende insomina beter bij de huidige situatie past. Dat er een doemscenario op de laatste trede van de competitie klaarligt schijnt niet bij spelers en staf op te komen. Men gaat er vanuit dat het in de laatste wedstrijd tegen Woudenberg wel goed komt. Die aanname is volstrekt irreëel en vindt nergens een geloofwaardige basis. Met het spelpeil van nu heeft Nunspeet het puntentotaal van de competitie inmiddels bereikt. We zijn klaar, met de 39 behaalde punten van nu moeten we het doen. Daarmee kampeert Nunspeet, met jolijt en achteloosheid en de kennelijk zo onmisbare biertjes onder handbereik, op een vulkaan die op het punt staat een desastreuze eruptie te produceren.
Er staan vier clubs klaar om Nunspeet te achterhalen en uit de top vier te stoten waarmee de nacompetitie voor Nunspeet met een daverende klap illegaal vuurwerk wordt.
FC Horst, CJVV, De Merino’s en Woudenberg kunnen mathematisch en theoretisch Nunspeet voor het volgende seizoen weer in de 2e-klasse laten plaatsnemen. Alleen de vorige week al opgevoerde toverfee of een wonderbaarlijke opstanding van de Nunspeetse Elf kan voorkomen dat het Jubileumjaar niet eindigt als een sportief rampjaar. Laten we komende zaterdag, als Nunspeet vrij is, uitzien naar struikelende en falende concurrenten. Het incasseringsvermogen van de supporters wordt nog zwaar op de proef gesteld.
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer
‘Waar licht het landschap raakt’