REGIO – De boten spuiten grote waterstralen, de burgemeester schiet een kanon af en vervolgens gebeurt er vijf minuten helemaal NIETS. Marathonloper Jan Hop blikt 33 jaar terug naar zijn deelname aan de New York Marathon van 6 november 1988. ,, Je moet je voorstellen dat er toen 26.000 deelnemers waren die allemaal startten vanaf de Verrazano Bridge. De vrouwen op het onderste gedeelte, de mannen erboven. Dus als het startschot klinkt, duurt het minuten voordat iedereen in beweging is’’, zegt Jan. Er ging echter nog wel het één en ander vooraf eer Jan de eerste stappen op die brug zette. Jan: “Het was echt bijzonder in die tijd, het haalde de kranten dat drie Veluwenaren meededen met de New York Marathon. In totaal waren we met 300 Nederlandse deelnemers. Om aan het benodigde geld voor de reis te komen, heb ik een rondje gemaakt langs directe vrienden en kennissen, want ik had 1600 gulden nodig.’’ Het geld werd door een aantal sponsoren bijeen gebracht en Jan kon zich inschrijven. ,,Ze willen zoveel mogelijk buitenlanders bij de Marathon hebben, Amerikanen moeten zich kwalificeren. Ook bij de Marathon van Boston moet je als Amerikaan goede tijden neerzetten’’, weet Jan.
Voor Jan was het niet de eerste keer dat hij een marathon liep. In 1980 begon hij met lopen bij atletiekvereniging Gemzen in Heerde, waar hij samen met een stel dorpsgenoten elke dinsdag met twee volle auto’s naar toe reed. Zijn eerste marathon was die van Utrecht, waar hij euforisch over de finish ging. ‘’Je eerste marathon is een onvergetelijke belevenis,’’ zegt hij.
Voor hij de trans-Atlantische vlucht naar New York maakte moest er nog wel het één en ander gebeuren. ,,Er was een organisatie die marathonreizen organiseerde en die regelde alles voor ons. De hele groep werd aan het begin van het jaar in de Wibautstraat in Amsterdam uitgenodigd. Daar kregen we een trainingsschema en werd ons onder andere verteld waar je allemaal op moet letten als je een marathon loopt. Nou, dat wist ik wel, want ik had er al vijf in Utrecht gelopen. In mei werden we op Papendal uitgenodigd en door topatleten en bondscoach Wim Verhoorn begeleid en op scherp gezet. De vlucht zelf was een charter van KLM, waarin alle lopers zaten. We kregen zelfs speciaal eten aan boord. We vertrokken op donderdag en waren op maandag weer terug, de Marathon is altijd op zondag. Mijn doel in New York was om onder de drie uur de 42, 2 kilometer te lopen, maar ook om lichamelijk heel te blijven.
Jan Scheers, mijn trainer zei vooraf tegen me dat ik in New York moest genieten, om me heen moest kijken en niet als een dolle haas moest gaan rennen, en niet aan de tijd te denken.’’ Jan haalt een dik plakboek tevoorschijn waarin het complete New York Marathon avontuur met foto’s, krantenknipsels en herinneringen is geplakt. ,,Kijk, ik sta zelfs twee keer in de New York Times’’, zegt hij als hij de knipsels aanwijst. Als Jan vertelt, lijkt het of de New York Marathon vorige week heeft plaatsgevonden. ,,Ik was nog nooit in de USA geweest, het was voor mij heel bijzonder. Er zijn wijken zoals de Bronx en Harlem, waar nog geen taxichauffeur naar toe durft, en dan zie je dat op de dag zelf een grote verbroedering in New York plaatsvindt. En als je dan door Central Park loopt en je ziet al die mensen, dan word je door de massa gedragen,’’ zegt hij.
Voorafgaande aan de Marathon werd een International Breakfast Run georganiseerd, waarbij de lopers circa vijf kilometer lopen, waarbij de landsvlaggen gedragen worden. De Nederlandse afvaardiging viel extra op door de oranje shirts die ze droegen. Jan kijkt met plezier terug op de ‘pasta party’ die de avond er voor werd gehouden. ,,Pasta is natuurlijk de brandstof voor lopers, maar ik vond het een once in a lifetime experience om die avond met de verschillende nationaliteiten bijeen te zijn. Daarna gingen we terug naar het hotel, waar ik mijn kleren voor de volgende dag klaarlegde. Natuurlijk mijn starttenue, maar je moest er ook aan denken dat je om 05.30 afgehaald werd en met een bus naar het rennerskwartier op Staten Island werd gebracht.
Het is november en zo vroeg is het 8 á 9 graden en kan het ook regenen. Door de Indian Summer kan het later op de dag heel warm zijn. Wat trek je aan, want als je naar je vooraf bepaalde startvak gaat, moet je nog minstens een uur wachten voor je start. Je ziet dan ook om je heen dat de één aan het bidden is, een ander fittness of aerobicoefeningen doet, maar ook dat de brug één grote plasgoot is, lacht Jan’’ Als de lopers van start gaan, laten ze alle overtollige kleding achter die ze droegen tijdens het wachten, waarna het Leger des Heils weer een goede dag heeft met de opgehaalde spullen. Jan liep de Marathon van New York naar eigen zeggen fluitend en tikte een tijd af van 3:23’34 .
Er volgden hierna nog vijftien marathons, waarvan de Midwinter Marathon in Apeldoorn de snelste met 2:58’06, maar die van New York blijft toch wel de grootste belevenis. Jan is daarna nog wel lid van Gemzen in Heerde geweest, maar woont na allerlei omzwervingen tegenwoordig in Wesepe, waar hij ruim drie decennia verder nog steeds drie keer per week 10 kilometer loopt. Jan: “ Drie keer per week is genoeg. Je kunt je lichaam vergelijken met een rally auto, die is net als je lichaam ook niet onuitputtelijk. Ik ben zuinig op mijn lichaam en ben blij dat ik mezelf gespaard heb. Ik heb twee jaar geleden nog de Zeven Heuvelen loop gedaan, dat was een leuke uitdaging. Over het algemeen zijn de marathons minder toegankelijk en massaal geworden, vijftien gelopen marathons is genoeg, maar als iemand me zou stimuleren, dan loop ik er misschien nog wel een.’’ Tenslotte wil Jan graag nog iets meegeven aan iedereen die erover denkt om ooit aan de New York Marathon mee te doen. “Als je ooit van plan bent om het te doen: WACHT NIET! DOEN!’’
Reportage uit de Veluwse Courant van februari 2021. Door Ank Herstel.
