HULSHORST – Voor het favoriete plekje hebben we deze keer afgesproken met Corrie Jansen. Bij sommigen (facebookers) klinkt haar bijnaam Corrie BlueFazer mogelijk bekender in de oren, een verwijzing naar haar blauwe Yahama Fazer motor. Bij de meeste Nunspeters is Corrie vooral bekend als raadslid van gemeentebelang. We hebben afgesproken aan het eind van de Brandsweg om haar favoriete plekje te verkennen. Nu is verkennen geen goed woord, gezien onze favoriete plekjes overeenkomen en het een plekje is waar ik elke week ook wel een keer ben te vinden.
Het Hulshorsterzand is één van de grotere Nederlandse stuifzandgebieden. Dieren en planten hebben zich hier aangepast aan de extreme hitte en kou. Net als in een woestijn kunnen de temperatuurverschillen tussen dag en nacht op het Hulshorsterzand soms wel meer dan 40 graden zijn. Dit soort stuifzandgebieden zijn zeldzaam. Vrijwel alle Europese stuifzandgebieden liggen in ons land. Deze ‘Atlantische woestijnen’ zijn ontstaan door overbegrazing, het steken van heideplaggen en stevige wind. Aan het eind van 1900 greep Staatsbosbeheer in door een groot deel te beplanten met grove dennen, een boomsoort die ook groeit op arme zandgronden. Al snel volgde na die aanplant spontane uitzaaiing van jonge dennen. In 1928 werd een deel van het Hulshorsterzand gekocht door Natuurmonumenten die inzagen dat een zandverstuiving ook een leefgebied voor heel bijzondere planten en dieren is. In de periode van 1991 tot 1996 is dan ook een deel van de dennen verwijderd, waardoor de wind weer vat kreeg op het zand en er opnieuw open stukken stuifzand ontstonden. Het aantal broedende nachtzwaluwen verdubbelde en de zeldzame zandbijen keerden weer terug.
Corrie komt eigenlijk al haar hele leven op de ‘zandverstuiving’, zoals deze in Hulshorst wordt genoemd. Corrie: “Het Hulshorsterzand is voor mij één van de mooiste plekjes van Hulshorst en dat is met name vanwege de vele herinneringen die ik hier heb. Toen ik een jaar of 5-6 was begon ik hier regelmatig te wandelen met mijn ouders en dan liepen we vanuit het dorp de Klarenweg in, hier de zandverstuiving over en dan via de Brandsweg terug. Daar liepen we over ‘de heuvels’ een gebied dat nu bebouwd is. Voor ons waren dat prachtige heuvels waar van alles te ontdekken was en soms zagen we er zelfs een ree lopen. De herinneringen zijn dan ook altijd wel gebleven. Dat ik met mijn zussen van de berg afrolde door het zand en dat we hier achter bij een hoge heuvel een aanloop namen en naar beneden sprongen. Afgelopen winter, toen er sneeuw lag, ben ik hier nog met mijn kleinkinderen heerlijk de berg afgeruist op een bord. Daarbij hebben we dikke schik gehad. Maar ook met mijn pony ga ik hierheen om hem even los te gooien en hem laten ploegen door het zand, dat is altijd schitterend om te doen. Ik kom dus ook nu nog regelmatig op de zandverstuiving. Ik hoop dat de inwoners van Hulshorst zich volop gaan inzetten om dit gebied open te houden. Natuurlijk is het goed om aandacht te hebben voor de natuur, de dieren en de planten, maar het is ook belangrijk dat de mensen hiervan kunnen genieten. Wandelen, sporten, een stukje hardlopen, gewoon genieten van de natuur… dat kan het gebied vast wel aan”.
Nunspeet aan zee
Als ik vraag of het een lastige keuze was om een favoriet plekje aan te wijzen, zegt Corrie dat ze eigenlijk geen moment getwijfeld heeft. “Er zijn natuurlijk nog veel meer mooie plekjes in Hulshorst, iedereen die hier woont en opgegroeid is weet dat ook wel. Wat voor mij ook een favoriet plekje was, maar daar kan je nu niet meer zo makkelijk komen, is aan het eind van de Bredeweg en aan het eind van de Varelseweg waar je naar de zee kon. Daar gingen we vroeger pootje baden, waarbij we niet te dicht bij de sloten moesten komen, omdat het daar een stuk dieper was. Die waarschuwing kregen we altijd mee van onze ouders. Daar ben ik ook wel met de paarden en de pony’s heen geweest om met de dieren het water mee in te gaan als het heel warm was”.
Landgoed Groeneveld
Als laatste wil Corrie ook landgoed Groeneveld niet onvermeld laten. Dit landgoed is ooit ontstaan uit de samenvoeging van twee kleine landgoederen, namelijk “de Haring” en “Groeneveld”, waarvan de eerste de oudste was. “Ook een heel mooi plekje, waar ik bijna iedere zondag kwam. Ik ben naast het landgoed geboren en opgegroeid, dus dat is dan ook één van de mooie plekjes in Hulshorst die ik zeker niet wil vergeten te noemen” aldus Corrie.
